在四旬期中，教會高舉十字架。首先，是為了賜予我們力量與堅忍，使我們能在靈性旅程中持續前行，直到神聖的復活之日。其次，十字架向我們揭示了深刻的意義，提醒我們生命的量要性和靈性存在的本質。
十字架，無疑是教堂及所有基督教最核心的象徵之一。佩戴一個小小的十字架，對所有人來說，皆具有保護的意涵，表達對神的愛和對神的正確理解，對所有人都是有益的。然而，對佛教徒與其他東方宗教的信徒來說，十字架的意義可能沒有那麼深的共鳴，因為我們還沒有充分釐清它的意義。
在福音書中記載，主耶穌召集了眾人，不僅是門徒，還包括群眾，並公開宣告說：「若有人要跟從我，就當捨己，天天背起他的十字架來跟從我。」（路加福音 9:23）
試想在兩千年前，猶太人是如何理解這樣的一句話？若今天我站在你面前，以我微不足道的身份向你傳達相似的訊息，說：「若你渴望成為基督徒，你就必須準備好承擔後果——包括死刑、絞刑、甚至像罪犯一般被注射處決」，那你會如何反應？這樣的訊息既震撼又引人深思。
乍聽之下，這番話可能令人質疑其合理性與後果的嚴重性。然而，主的教導是連貫且明確的。人們可以質詢祂所指的是哪一種生活，而祂的回答是：「因為凡要救自己生命的，必喪掉生命；凡為我和福音喪掉生命的，必救了生命。」（馬可福音 8:35）這樣的犧牲不僅僅是抽象的概念，不是僅關乎戰爭、車禍或其他無法預測的事件；而是具體地指向一種生命的奉獻——為耶穌，並將生命交託於祂。
世上有哪一位政治或宗教領袖，敢這樣說：「你必須為我被釘十字架」？不是為了理念、不是為了民主、也不是為了自由，而是為了祂本人！這番話的徹底性與激進性，確實需要我們深思與釐清。
首先，耶穌在甘心接受被釘十字架的同時，也親自、明確地向我們揭示了這一行動的深刻意義。正因如此，救恩的核心並不是其他形式的受難或刑罰，而正是十字架。耶穌完全知曉十字架的神聖意義與它所承載的目的。作為道成肉身、被釘十字架的神，祂不僅赦免了我們的罪，更將我們罪惡的重擔背負在自己身上。
請細細體會這終極之愛的深度與震撼。這不是一種抽象的慈悲，不是「如果我是神，我會原諒你」這樣輕描淡寫的仁慈宣告。神當然有赦免的權柄，但這件事的獨特性，在於祂選擇成為人，將我們一切的罪與其可怕後果加諸於自身，承擔它們，讓它們成為自己的傷痕與痛苦。「神使那無罪的，替我們成為罪，好叫我們在他裡面成為神的義。」（哥林多後書 5:21）
因此，十字架是耶穌基督犧牲之愛的明證。祂為我們成為人，愛我們直到死，甚至死在十字架上（腓立比書 2:8）。十字架彰顯了一種超越死亡的愛，一種在死亡中戰勝死亡的愛——如此之深，以至於即使在祂被釘的最後時刻，祂仍饒恕那些完全悔改無望、加害者祂釘十字架的人（路加福音 23:34）。
十字架上的耶穌，不僅經歷了人的遺棄，更在祂身為人性中經歷遠離天父：「我的神，我的神，為什麼離棄我？」（馬太福音 27:46）祂擔負起人類一切罪惡所造成的黑暗與痛苦後果。十字架不只是一個宗教符號，而是人類歷史中過去、現在與未來所有罪惡與失敗的總和與極點。它是我們個人掙扎與全人類共同重擔的交會處，包含了一切傷痛、錯誤與墮落。我再次強調：直到時間的終結、直到人類歷史的終章，耶穌依然堅定不移地背負著我們的罪，站在十字架上，將自己奉獻為永遠的愛。
然而，我們往往誤解聖十字架的真義。有時我們說：「你得背起自己的十字架」，這種說法雖然不錯，但若僅指個人的苦難與命運之重，便未能觸及聖十字架的核心。苦難是人類共通的經驗，無論宗教、文化或背景皆難免遭遇。但對於基督徒而言，所承擔的一切挑戰與痛苦，是為了見證對基督的愛與委身。每一滴眼淚、每一次堅忍，都是向主耶穌所獻上的愛的禮物。因此，耶穌向我們展示了一個包含死亡與復活的完整生命循環。十字架不是終點，而是通向復活之門。
我們必須深刻明白：十字架與復活絕不可分割。事實上，正是在我們成為十字架的見證人之後，我們才被引領進入復活的光明。而這復活的現實，不只是未來的盼望，更在每一次的神聖禮儀與聖餐中臨在。我們與耶穌基督的死亡與復活，在每一次的聖體聖血相交中再次結合，「你們每逢吃這麵包、喝這杯，是表明主的死，直等到他來。」（哥林多前書 11:26）
然而，你可曾想過：當耶穌向猶太人提到「十字架」時，他們心中所感受的是什麼？對他們來說，「死在十字架上」是極致的羞辱與詛咒，正如律法所言：「因為被掛的人是神所咒詛的。」（申命記 21:23；參加拉太書 3:13）而對當時的希臘人而言，保羅明言：「我們所傳的是被釘十字架的基督，對猶太人是絆腳石，對外邦人是愚拙。」（哥林多前書 1:23）同樣地，對東方民族而言，十字架也許顯得古怪、荒唐、甚至可笑。
即便如此，我們不會，也不能改變十字架的意義；我們不會為了讓它「更容易理解」、「更合情合理」而淡化它的真諦與信仰。相反，我們堅守它，因為十字架就是我們的生命，是救恩的門，是愛的極致。
然而，問題仍在我們心中回響：十字架為何如此重要？
十字架彰顯了上帝那非造神能，祂對人類神聖而無限的愛。因此，十字架的奧祕並非始於歷史某一刻，而是自創世以前就已隱藏於神的旨意之中，從永恆便與生命同在。這奧祕在耶穌基督身上得以完全彰顯，並在樂園中達到其最高的意義。
若您閱讀東正教的晨禱與晚禱詩歌與聖節讚美詩，那些深邃而優美的文字將揭示聖十字架的神聖奧義。這些詩歌以詩意的語言與神學深度，說明十字架如何自古即被預表、被預示，並始終與救恩歷史相連。十字架在舊約中以預表了。
上週，我們默想上帝那非造神能，祂對我們超越理性與時空的愛；而如今，我們在十字架上看見那「生命之樹」的深層意義——這棵用木頭製成的樹，竟成為通往天上生命的門路。生命之樹讓我深刻察覺自身的貧乏與虛空，明白我無法憑己力獲得豐盛的生命，而必須從另一個源頭——那真實的生命之樹，即耶穌基督所啟示並賜下的聖餐領受生命。
《創世記》的敘述甚至暗示了這神聖的十字架原型。上帝創造世界，不是為了糾正樂園的錯誤，不是因祂被迫或捲入某種內在衝突之中，不是因祂的正義與慈悲發生張力，乃是單純出於愛而自由地創造。祂的旨意是：「讓創造者成為受造者的一部分」。祂成為人，使我們可以因祂而得救。這就是十字架的開始在創造之初，上帝按照自己的形像造人（創世記 1:26），這形像正是永恆的道，耶穌基督。
因此，我們可以說，這第一個十字架正是人的被造與神形像的交會。在這之前，祂已是「創世以前被殺的羔羊」（參啟示錄 13:8），名字記在那「生命冊」上，是我們所有人得救的根基。十字架的神聖奧祕，早在歷史開始之前就已存在，在永恆的愛中被預定，並於歷史中顯現。
相反，它是神賜給我們的禮物，注 定要與神和他人共融。這是一種境界，這種生活方式將 在天堂中培養，十字架是共存，免於痛苦。 然而，這意味著離開自我，與神和他人結合。這種狀態就如被困在牆內，或封閉在蛋殼中的個體；而當我們在十字架上「破殼」也就是我們真正被釋放。
這就是十字架的真義：去體驗真正的生命——那與上帝、與他人彼此連結的生命。十字架是來自上帝，也必須是我們的——這是一種自我犧牲的愛，一種放下自我中心與自義的生命。我所指的「殺死」自己，並非身體上的毀滅，而是釘死那自私、自利、自以為是的自我，好讓真實的生命——與上帝合一、與他人合一的生命——得以顯明。
隨著我們在信仰中不斷前進，我們逐漸體會十字架作為共融的象徵，如何揭示神聖三位一體的光輝奧祕。若生命的本質即是共在，那麼十字架正是這真理的核心啟示。從舊約的歷史敘述中，我們可以清楚看見這一奧祕的預兆與前影。
舉例來說，亞伯拉罕遵照上帝的命令，準備將自己的兒子以撒獻上為祭，手中拿著木柴（創世記 22:6）——這木柴預表了基督的十字架，而以撒則預示了甘願犧牲的救主。
另一個例子是在埃及的約瑟。當他在宮廷中幾近尊榮之位時，終於得見他年邁的父親雅各。雅各懇求約瑟將他埋葬在猶大地，而《創世記》47:31記載：「以色列就跪拜在床頭（或作：扶著杖頭）」。這裡，雅各向約瑟的杖（即象徵權柄的木杖）鞠躬，無意中預表了十字架的奧祕。那象徵王權與權柄的杖，也在隱秘中指向十字架的榮耀。
此外，在約瑟離開埃及的前一晚，以色列民奉命在門框上以羊羔的血劃下十字形的記號（出埃及記 12:7）。這個血的標記，後來被揭示為具有十字架的形式與深意，是防止死亡天使進入的聖號。這是一個以血所繪的十字架，是生命的象徵，是神保護的記號，使人免於滅亡。這十字架的力量，與歷世歷代一切十字架的力量，都源自於耶穌基督的十字架，雖然在歷史上祂尚未降生，但祂早已從永恆而來，以聖禮的方式存在於舊約時中，為我們施行救恩。
換句話說，耶穌並非只是「巧合」在十字架上被釘死，十字架並不是羅馬時代處決罪犯的偶然工具。基督選擇了十字架，祂的死亡是有形的十字架，因為那正是祂用以將祂的愛完全傾倒於人類的器皿。
在以色列與亞瑪力人戰爭的場景中，只要摩西將雙手舉起如十字架般，他們就戰勝敵人；當他手臂疲倦時，亞倫與戶珥扶住他的手，使他繼續保持那十字架的姿勢（出埃及記 17:11-12）。這不是偶然的動作，而是聖十字架在歷史中的預兆。
耶和華在曠野中又指示摩西鑄造一條銅蛇，掛在竿上（民數記 21:8-9），當百姓望向它時，便得醫治。這長竿與銅蛇形成十字架的圖像，預表了基督將被高舉（約翰福音 3:14），為眾人帶來救恩。
類似的預表在舊約中比比皆是，無法一一列舉。但這一切都指出一個事實：十字架不是臨時的應變，而是神愛人、神自我犧牲的行動，從創世之初便開始，在歷史中逐步揭示，在耶穌基督的十字架上達到圓滿，並延續至今，使十字架的榮耀既屬於天上，也實現在我們每天的生活中。
在耶穌降生之前，十字架之路是人們難以企及的，但隨著基督的道成肉身、受難與復活，這條道路成為我們可以行走的神聖路徑。十字架與復活密不可分，是一個神聖的雙極。復活，是我們信仰的核心與盼望（正如我們在信經中所宣告的），我們在聖餐中特別體驗到這份復活的生命，因為那裡正是基督被釘十字架後復活榮耀的臨在。
耶穌的十字架成為神恩湧出的泉源，這神恩具有強大而實在的力量，使我們免受黑暗勢力的傷害——包括在中國文化中廣為人知的惡魔與超自然力量。基督徒佩戴小十字架，正是為了這種保護。十字架也是祝福與聖化的記號，當我們以三指畫十字聖號，無論是於敬拜、祈禱，還是祝福人物與物品時，都參與了十字架的神聖力量。
因此，十字架不是僅僅的象徵，而是神恩的管道，是基督十字架的實在延續。這就是為什麼魔鬼一見十字架便顫慄，也是我們必須以敬畏與信心使用它的原因。十字架的奧祕遍布萬有，是宇宙的中心，是生命的結合，是破除自我中心的個體，進入教會身體中的共融。
與常見的誤解相反，十字架並不是單單「被動忍受痛苦」。基督信仰不認可痛苦與死亡是「無可避免、理所當然」的存在狀態。相反地，基督不但醫治了靠近祂的人，並且使他們從死亡中復活（參馬太福音 9:18-25，約翰福音 11章）。
佛教承認人類痛苦的根源是痛苦。但解決方法是什 麼:是結束我們的存在… 如果我不存在，就沒有人會 感受到痛苦… 基督教提供了一個更深刻、更完整的解決方案。我們所遭遇的每一種苦難，都在十字架上得到了參與與轉化。我們不再孤單，因為基督已經承擔了我們的痛苦透過他的十字架，參與我們的痛苦… 祂不是在苦難之外，而是在所有苦難中。在死亡中，祂是起初與終末，使我們無所畏懼，因我們確信復活。「祂是首先復活的，是萬有之首」（參西 1:18），祂站在萬物的中心。
為什麼祂能這樣？因為耶穌自願接受死亡，並以神能復活。正是這樣，我們才不再懼怕死亡，而懷著信心等候自己的復活。然而，在進入十字架的神學探討之前，讓我們先正視一個實際且深刻的真理：我們有時會在不自知中，將他人釘在十字架上。
我們未曾背起自己的十字架，卻把十字架變成一把劍，刺傷他人。暴力有許多形式，語言暴力往往比肉體的攻擊更深地傷害靈魂。若我們遭此對待，記得耶穌就在這痛苦中與我們同在。學著說：「主啊，赦免他，他不知道自己在做什麼。」（參路加福音 23:34）
當耶穌預告祂的苦難時（馬可福音 8:31-33），彼得反對，耶穌轉身責備他說：「撒但，退我後面去吧！你不體貼神的意思，只體貼人的意思。」在痛苦中，我們再次與十字架的奧祕相遇，這奧祕深藏在整個受造界之中，也在我們的心裡。
「受造之物切望等候神的眾子顯出來… 盼望脫離敗壞的轄制，得享神兒女榮耀的自由。」（羅馬書 8:19-21）十字架的奧祕如今在萬有中運行，使萬物得以更新並充滿盼望。羅 8:20 因 為 受 造 之 物 在 虛 偽 中 被 壓 服了 、 不 悔改、只是為那壓服他的、在盼望中。羅 8,21 叫這被造之物也脫離敗壞的捆綁，得享神兒子榮耀的自由。羅 8,22 因為我們已經看見、一切受造之物、都是連結 在一起、合而為一、直到如今。羅 8:23 不但如此，我們既有靈魂的起頭，自己也在其中歎息，領受領養，就是我們身體的得贖。
這十字架不是終點，而是新生命的開始——是通往樂園的門，是維繫宇宙運行的根基。因宇宙並非最終狀態，它正朝向完全更新、被神的光與恩典充滿的終末邁進。
因此，我再次邀請你：讓我們默想十字架的奧祕，因為它從來不與復活分離。凡與十字架相連的，最終都通往復活。我們要如何在生活中活出十字架的道路？其中一種方式就是婚姻，這就是為何婚姻是如此偉大的奧秘，婚姻是自我捨棄的實踐，是為他人而活的愛，是神從創世之初便祝福的神聖奧祕（創世記 2:18）。我們需要學習這樣的愛，在各種處境中實踐十字架的精神。例如，在工作中，我們不僅為薪資勞動，更應為愛與善，為社會做出貢獻。當我們學會彼此照顧時，我們就活出了十字架。
我們是否活出了十字架，其實很容易看出。想想日常生活中，例如：在咖啡廳中，有人為自己占據三把椅子，卻無視他人站著等位子，這並不是實踐十字架，而是在將他人釘上十字架。若你真的要實踐十字架，就從關心他人開始。即使無法完全做到，至少不要釘別人於十字架上，不要讓我們的冷漠與自我，使他人的靈魂受苦。
讓我們一同慶祝並默想十字架，它彰顯了神那無私、無限、甚至在人看來「不合理」的愛。願這愛成為我們人生的指南與靈魂的磐石。
你打算實踐十字架，就開始關心別人。但是，如果您無法做到這一點，至少也要避免把他人釘在十字架上，以免在棺材上釘上釘子。總之，讓我們慶祝和理解十字架，它彰顯了神無私、無限和不合理的愛，是我們生活的指導原則。
Στα μέσα της Μεγάλης Σαρακοστής, η εκκλησία υψώνει το σταυρό. Πρώτον, για να μας δωση δύναμη και ισχύ, να αντέξουμε και να πορευθουμε μέχρι την ιερή ανάσταση. Δεύτερον, μας παρέχει βαθύ νόημα και μας υπενθυμίζει τη σημασία της ζωής και την ουσία της πνευματικής ύπαρξης.
Σίγουρα, όταν επισκέπτεστε μια εκκλησία ή οποιοδήποτε άλλο χριστιανικό ίδρυμα, ο σταυρός χρησιμεύει ως σύμβολο του. Είναι ωφέλιμο για όλους να φορούν έναν μικρό σταυρό για προστασία και για να εκφράσουν την αγάπη τους για τον Θεό και τη σωστή κατανόηση Του. Ωστόσο, για τους Βουδιστές και τις άλλες θρησκείες της Ανατολής, η έννοια του σταυρού μπορεί να μην έχει τόσο βαθιά απήχηση, καθώς δεν έχουμε διευκρινίσει επαρκώς τη σημασία του…
Το Ευαγγέλιο καταγράφει ότι ο Κυριος συγκέντρωσε τους πάντες, οχι μονο τους μαθητες, αλλα τον οχλο, και διακήρυξε: «Αν θέλετε να με ακολουθήσετε, πρέπει να σηκώσετε το σταυρό σας».
Για σκεφτητε πως το καταλαβε ο ιουδαικος λαος εκείνη την εποχή, πριν από περίπου 2.000 χρόνια; Αυτό είναι ιδιαίτερα αξιοσημείωτο και περίεργο, αν σκεφτεί κανείς ότι αν ήθελα να σας μεταφέρω ένα παρόμοιο μήνυμα σήμερα, παρά την
Page 1 of 41
ασήμαντη ιδιότητά μου, θα υποστήριζα ότι αν φιλοδοξείτε να γίνετε χριστιανοί, πρέπει να είστε έτοιμοι να υπομείνετε τις συνέπειες, όπως την εκτέλεση, τον απαγχονισμό ή ακόμη και την εκτέλεση με ένεση, όπως οι εγκληματίες. Αρχικά, τα άτομα θα αμφισβητούσαν πιθανότατα τη φύση των δηλώσεών μου και τις συνέπειες που είχαν.
Η δήλωσή του είναι συνεπής, διότι κάποιος μπορεί να ρωτήσει για το συγκεκριμένο είδος ζωής στο οποίο αναφέρεται. Απαντά: «Αν θέλετε να με ακολουθήσετε και να σώσετε τη ζωή σας, πρέπει να θυσιάσετε τη ζωή σας». Αυτή η θυσία δεν συνεπάγεται απλώς αφηρημένες έννοιες όπως ο πόλεμος, τα τροχαία ατυχήματα ή άλλες απρόβλεπτες περιστάσεις- περιλαμβάνει την παράδοση της ζωής για τον Ιησού και στον Ιησού. Ποιος πολιτικός ή θρησκευτικός ηγέτης τολμά να διακηρύξει ότι πρέπει να σταυρωθείς όχι για τις ιδέες, όχι για τη δημοκρατία, όχι για την ελευθερία, αλλά γι’ αυτον!
Αυτή η δήλωση απαιτεί διευκρίνιση και κατανόηση. Πρώτον, ο Ιησούς, πρακτικά και από μόνος του, έδωσε μια σαφή εξήγηση, καθώς δέχτηκε οικειοθελώς να σταυρωθεί.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο έχουμε τη σταύρωση ως την πρωταρχική μορφή εκτέλεσης και όχι άλλες μεθόδους. Ο Ιησούς κατανοούσε τη σημασία του σταυρού και τον σκοπό του.
Ως ενσαρκωμένος Θεός στο σταυρό, όχι μόνο μας συγχωρεί, αλλά και σηκώνει το βάρος των αμαρτιών μας πάνω του. Παρατηρήστε τη βαθιά φύση αυτής της απόλυτης αγάπης. Διαφέρει από την απλή δήλωση: «Αν ήμουν Θεός, θα σε συγχωρούσα». Ενώ ο Θεός κατέχει τέτοια δύναμη, αυτή η πράξη είναι μοναδική. Ο Θεός γίνεται άνθρωπος και παίρνει πάνω του την αμαρτία και τις αρνητικές συνέπειες, τις μετατρέπει σε δικό του βάρος και γίνεται κατάρα εξαιτίας των πράξεών μας.
Ως εκ τούτου, ο σταυρός αντιπροσωπεύει την θυσιαστικη αγαπη του Ιησού Χριστού, που εγινε ανθρωπος και μας αγαπησε εως θανατου σταυρου. Δειχνει τη βαθιά αγάπη που ξεπέρασε τον θάνατο, συγχωρωντας ακόμη και στις τελευταίες του στιγμές πανω στο σταυρο, τους σταυρωτες ενω δεν μετανόησαν, και ολοι τον εγκατελειψαν.
Επιπλέον, ο Ιησούς στο σταυρό δεν βίωσε μόνο την εγκατάλειψη, ακόμη και από τον ίδιο του τον Πατέρα ως άνθρωπος, αλλά σήκωσε και το βάρος όλων των αρνητικών συνεπειών που η αμαρτωλη ανθρωπότητα έχει προκαλέσει στον εαυτό της. Ο σταυρός δεν είναι απλώς μια συμβολική αναπαράσταση, αλλά μάλλον μια απτή εκδήλωση των συλλογικών αμαρτιών και αποτυχιών όλης της ανθρωπότητας, του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος. Ειναι το σταυροδρόμι όπου συγκλίνουν οι ατομικοί μας
αγώνες και τα συλλογικά μας βάρη, περιλαμβάνοντας όλα τα προβλήματα, τις αποτυχίες και τις αμαρτίες μας. Επαναλαμβάνω ότι μέχρι το τέλος του χρόνου, μέχρι το τέλος της ανθρωπότητας, ο Ιησούς φέρει σταθερά τις αμαρτίες της ανθρωπότητας πάνω στο σταυρό.
Επιπλέον, συχνά παρερμηνεύουμε το νόημα του Τιμίου Σταυρού. Μπορεί να λέμε: «Κουβαλάς τον σταυρό σου». Ενώ είναι αλήθεια ότι τα άτομα κατέχουν πάθη και υπομένουν βάσανα, αυτό δεν είναι η ουσία του Τιμίου Σταυρού. Η καρτερια είναι μια καθολική ανθρώπινη εμπειρία, ανεξάρτητα από τη θρησκευτική ένταξη. Ωστόσο, για τους Χριστιανούς, ό,τι υπομένουν χρησιμεύει ως μαρτυρία της αφοσίωσής τους στον Ιησού Χριστό. Κάθε πρόκληση που υπομένουν είναι ένα δώρο για χάρη Του.
Κατά συνέπεια, ο Ιησούς μας παρουσιάζει έναν κύκλο ζωής που περιλαμβάνει τον θάνατο και την ανάσταση. Είναι ζωτικής σημασίας να κατανοήσουμε ότι ο σταυρός δεν διαχωρίζεται ποτέ από την ανάσταση.
Πράγματι, γινόμαστε μάρτυρες του σταυρού, αλλά ακολουθει η ανάσταση που την προγευομαστε ι στη λειτουργία και τη Θεία Κοινωνία. Οχι μονο με την χριστιανικη ζωη αλλακυριως μεσα στην θεια λειτουργια
ενωνόμαστε με τον σταυρό και την ανάσταση του Ιησού Χριστού.
Ωστόσο, γνωρίζετε τη σημασία του σταυρού, καθώς ο Ιησούς Χριστός επικοινώνησε με τον εβραϊκό λαό. Φυσικά, εκείνοι θα απαντούσαν: «Τι είναι αυτή η παράλογη έννοια του θανάτου πάνω σε σταυρό, που ήταν τόσο ταπεινωτικός θάνατος στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία; Με τον ίδιο τρόπο που ήταν ανοησία για τους Έλληνες εκείνη την εποχή το γεγονός ότι ο Παύλος μίλησε για τον σταυρό, το ίδιο Πιθανώς παράξενο και ανόητο εμφανίζεται και στους ανατολικούς λαούς. Παρ’ όλα αυτά, δεν θα αλλάξουμε το νόημα του σταυρού για να το κάνουμε, για παράδειγμα, πιο κατανοητό και πιο σχετικό για τους ανθρώπους. Παρ’ όλα αυτά, παραμένουμε σταθεροί σε αυτή την προσέγγιση και σε αυτό το ιερό σύμβολο».
Ωστόσο, γιατί ο σταυρός είναι τόσο σημαντικός; Ο σταυρός ενσαρκώνει την άκτιστη ενέργεια του Θεού, τη θεϊκή αγάπη για την ανθρωπότητα. Κατά συνέπεια, το μυστυριο του σταυρού ενυπάρχει από την αυγή της δημιουργίας. Εκδηλώθηκε στον Ιησού Χριστό και κορυφώνεται στον Παράδεισο.
Αν διαβάσετε τους όμορφους και βαθυστόχαστους ύμνους του ορθρου και τον Εσπερινό της εορτής, θα σας αποκαλυφθεί ο
ιερός σταυρός, με όμορφα λόγια και βαθιές εξηγήσεις για το πώς ο σταυρός προεικονίστηκε και υπήρχε πάντα. Αυτές οι αποκαλύψεις βρίσκονται στην Παλαιά Διαθήκη. Την περασμένη εβδομάδα, μνημονεύσαμε την άκτιστη ενέργεια του Θεού, την εξαιρετική αγάπη του Θεού για εμάς και τωρα βλεπουμε και τη βαθιά σημασία του σταυρού ως το δέντρο της ζωής στον παράδεισο, κατασκευασμένο από ξύλο.
Το νόημα του «Δέντρου της Ζωής», με βοηθα να συνειδητοποιώ ότι μου λείπει η πληρης ζωή και πρέπει να την αποκτήσω από μια άλλη πηγή, το δέντρο της ζωής, την αγία κοινωνία, όπως αποκαλύφθηκε και δόθηκε από τον Ιησού. Επιπλέον, η αφήγηση της δημιουργίας υποδηλώνει ότι χρησιμεύει ως σταυρός για τον Θεό. Ο Θεός δημιούργησε τον κόσμο για τον εαυτό του, με την πρόθεση να γίνει κάτι που δεν ήταν, όπως το εκφράζουμε: «Ο Θεός δεν έγινε άνθρωπος για να διορθώσει ένα λάθος που συνέβη στον παράδεισο, επειδη αναγκαστηκε κι δεν μπορουσε να κανει αλλοιως, βρεθηκε σε εσωτερικη συγκρουση δικαιοσυνης κτλ».
Αλλά ο Θεός δημιούργησε τον κόσμο από αγάπη, για να γινη ανθρωπος, να γινη μερος της δημιουργιας ο δημιουργος. Αυτός είναι ο πρώτος σταυρός, και δημιούργησε τους ανθρώπους κατ’ εικόνα Του. Αυτος ειναι ο πρωτος σταυρος. Η εικόνα αυτή ήταν και παραμένει ο Ιησούς
Χριστός. Επομένως, τRev. 13:8 καὶ προσκυνήσουσιν αὐτὸν πάντες οἱ κατοικοῦντες ἐπὶ τῆς γῆς, οὗ οὐ γέγραπται τὸ ὄνομα αὐτοῦ ἐν τῷ βιβλίῳ τῆς ζωῆς τοῦ ἀρνίου τοῦ ἐσφαγμένου ἀπὸ καταβολῆς κόσμου.” . Κατά συνέπεια, μπορείτε να διακρίνετε το μυστήριο του θανάτου, τον σταυρό πριν από ττην δημιουργια.
Το μυστυριο του σταυρου, ενεργωντας, αποκαλυπτεται σταδιακά, αποκαλύπτοντας ότι η ζωή δεν βασίζεται αποκλειστικά στην ατομικότητά μας. Αντίθετα, είναι ένα θείο δώρο που μας χαρίζεται, προορισμένο για την κοινωνία με τον Θεό και με τους αλλους. Αυτή ηταν κατάσταση, αυτός ο τρόπος ζωής θα καλλιερουνταν στον παράδεισο, ο σταυρος ως συνυπαρξη, απαλλαγμένος από πόνο. Ωστόσο, προϋποθέτει την έξοδο από τον εαυτό μας και την ένωση με τον Θεό, και τους άλλους. Αυτό μπορεί να μοιάζει με το να είμαστε κλεισμένοι μέσα σε έναν τοίχο ή σε ένα αυγό -την ατομικότητα- όπου σπαζοντας το τσοφλι απελευθερωνόμαστε -αυτό είναι ο σταυρός- για να βιώσουμε την αληθινή ζωή, διασυνδεδεμένοι με τον Θεό και τους άλλους.
Ο σταυρός είναι η αυτοθυσιαστική αγάπη που έχει ο Θεός και πρέπει να έχουμε και εμεις, η ζωή ως αυτοθυσιαστική ζωή , εννοώ να σκοτώσω την εγωιστικη , αυταρκη, ατομικότητά μου και τοτε
αποκαλυπτεται η πραγματική ζωή, ως ενωμένη με τον Θεό και ενωμένη με τους άλλους.
Σταδιακά, αντιλαμβανόμαστε το αίνιγμα του σταυρού ως σύμβολο της κοινωνίας, που φανερωνει το φως της Αγίας Τριάδας. Αν η ζωή είναι ύπαρξη ως συνυπαρξη, τότε ο σταυρός γίνεται μια βαθιά αποκάλυψη.
Έτσι, παρατηρούμε το αίνιγμα του σταυρού να αποκαλύπτεται σταδιακά στην Παλαιά Διαθήκη, εκδηλωμένο σε πολυάριθμες αφηγήσεις εντός της Παλαιάς Διαθήκης.
Για παράδειγμα, παρατηρείτε τον Αβραάμ, ο οποίος κατείχε ξύλο και σκόπευε να θυσιάσει τον γιο του, ο οποίος είναι μια αναπαράσταση του Ιησού Χριστού, σύμφωνα με την εντολή του Θεού.
Στην Αίγυπτο, ο Ιωσήφ απέκτησε σχεδόν βασιλική θέση. Όταν τελικά συνάντησε τον πατέρα του, ο Ιωσήφ έδωσε μια επίσημη υπόσχεση. Ο πατέρας του Ιακώβ ζήτησε από τον Ιωσήφ να πάρει το σώμα του και να το θάψει στην Ιουδαία. Συγκλονισμένος από χαρά, ο Ιακώβ απάντησε με μια υπόκλιση στη ράβδο του Ιωσήφ, “Gen. 47:31 εἶπεν δέ Ὄμοσόν μοι. καὶ ὤμοσεν αὐτῷ. καὶ προσεκύνησεν Ισραηλ ἐπὶ τὸ ἄκρον τῆς ῥάβδου αὐτοῦ. “ αναγνωρίζοντας την εξουσία του Ιωσήφ, καθώς κρατούσε μια μακριά ράβδο, σύμβολο της
εξουσίας του, αλλά και κρυφό σύμβολο του σταυρού.
Επιπλέον, αργότερα κατέστη πασιφανές ότι η σημασία της εντολής που δόθηκε στον εβραϊκό λαό τη νύχτα πριν από την αναχώρησή του από την Αίγυπτο ήταν να στήσει μια αιματοβαμμένη γραμμή σε σχήμα σταυρού έξω από τις πόρτες του. Ο σταυρός, ο οποίος ήταν ένας σταυρός από αίμα που απέτρεπε αποτελεσματικά τον θάνατο, συμβολίζει τη ζωή και παρέχει προστασία από το αναπόφευκτο του θανάτου.
Αυτός ο σταυρός, κάθε σταυρός παίρνει τη δύναμή του, από το σταυρό του Ιησού Χριστού, ο οποίος εκείνη την εποχή της Παλαιάς Διαθήκης , ερχόταν από το μέλλον, απο την ενανθρωπηση, αλλά ενεργούσε μυστηριακά. Δηλ ο Χριστος ΔΙΑΛΕΞΕ να σταυρωθη σε σχημα σταυρου, οπως και εκουσιως εσταυρωθη, και δεν εγινε επειδη ετυχε ο σταυρος να ειναι μεσο θανατωσεως εκεινη την εποχη, και δεν ηταν η ηλεκρικη καρεκλα ασ πουμε.. Κατά τη διάρκεια των μαχών των Ισραηλιτών, ήταν νικητές όσο ο Μωυσής κρατούσε τα χέρια του σαν σταυρό, αλλά όταν κουραζόταν και κατέβαζε τα χέρια του, κάποιος κρατούσε τα χέρια του για να τον βοηθήσει να διατηρήσει το σταυρό.
Επιπλέον, όπως ανέφερε ο Κυριος, στην έρημο, όταν οι άνθρωποι δαγκώθηκαν από φίδια και πέθαναν, ο Θεός έδωσε εντολή στον Μωυσή να δημιουργήσει ένα μεταλλικό φίδι, που έμοιαζε με σταυρό. Ο Μωυσής τοποθέτησε το φίδι πάνω σε μια μακριά ράβδο, μετατρέποντάς το σε έναν μεγάλο σταυρό. Ο λαός παρατήρησε αυτό το αξιοσημείωτο γεγονός και θεραπεύτηκε με θαυμαστό τρόπο.
Υπάρχουν τόσα άλλα πράγματα που δεν θέλω να αναφέρω τώρα, γιατί θα πάρει πολύ χρόνο, για να δούμε πώς ο σταυρός είναι η αγαπητική ενέργεια, η αυτοθυσία του Θεού, που ενεργούσε πάντα, αλλά σε διαφορετικά επίπεδα, στην Παλαιά Διαθήκη, και σταδιακά πήρε την τέλεια σημασία του στον Ιησού Χριστό, τον σταυρό και και συνεχίζει μέχρι τέλους, προς δόξα του σταυρού στον παράδεισο και σε εμάς τώρα που πρέπει να ζούμε τον δρόμο του σταυρού,.
Πριν από την έλευση του Ιησού, ο δρόμος του σταυρού ήταν ουσιαστικά ανέφικτος και ακατανόητος. Ωστόσο, με τη σταύρωση του Ιησού, η ανάσταση ακολουθησε. Ο σταυρός είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με την ανάσταση, κάτι σαν δίπολο.
Η ανάσταση, την οποία λαχταράμε και προσδοκούμε με ανυπομονησία, (οπως λεμε στο συμβολο της πιστεως) αλλά αντιλαμβανόμαστε και βιώνουμε ιδιως στην Θεία Κοινωνία.
Ο σταυρός, εκφανση της θείας χάρης που πηγάζει από τη σταύρωση του Ιησού Χριστού, διαθέτει τεράστια δύναμη και προστασία εναντια κακόβουλες δυνάμεις, συμπεριλαμβανομένων των δαιμόνων και των υπερφυσικών οντοτήτων που επικρατούν στον κινεζικό πολιτισμό. Οι χριστιανοί χρησιμοποιούν μικρούς σταυρούς ως μέσο προστασίας από αυτά τα κακά. Επιπλέον, ο σταυρός χρησιμεύει ως σύμβολο ευλογίας, με την πράξη του σημείου του σταυρού να επικαλείται τη θεία προστασία και τον αγιασμό. Αυτή η πρακτική, που περιλαμβάνει το σχηματισμό ενός σταυρού με τρία δάχτυλα, αποτελεί θεμελιώδη πτυχή της χριστιανικής λατρείας και χρησιμεύει ως μέσο ευλογίας διαφόρων αντικειμένων και ατόμων. Δηλ ο σταυρος δεν ειναι ενα απλο συμβολο, αλλα αγωγος της θειας χαριτος που πηγαζει απο τον σταυρο του χριστου, γιαυτο τρεμουν οι δαιμονες στην παρουσια του, και την χρηση απο εμας.
Το μυστήριο του σταυρού ειναι κρυμμένο παντού, ειναι το κέντρο κάθε αντικειμένου. είναι η Ζωή ως κοινωνία, σπάζοντας την ατομικότητα και ζώντας σε κοινωνία με τον Θεό και με το σώμα στο σώμα της εκκλησίας.
Σε αντίθεση με τη δημοφιλή πεποίθηση (τοι να κανουμε, σηκωνω σταυρο, ειμαι αρρωστος κτλ) , ο
σταυρός δεν χρησιμεύει ως παθητικό μέσο αποδοχής μιας οδυνηρής κατάστασης. . Ο Χριστιανισμός δεν συνθηκολογεί με τον πόνο και τον θάνατο. απορρίπτει την αντίληψη ότι ο πόνος και ο θάνατος είναι αναπόφευκτες πτυχές της ζωής που πρέπει να υπομείνει κανείς. (ο Χριστός θεραπευσε και ανεστησε οποιον βρεθηκε κοντα του) . Αντίθετα, μεταμορφώνει κάθε πτυχή της ζωής, συμπεριλαμβανομένων των μικρότερων πόνων και δυσκολιών μας ως συμμετοχή στο σταυρό του Ιησού Χριστού, δηλ διαπιστώνουμε ότι δεν είμαστε μόνοι στον πόνο μας, καθώς ο Ιησούς έχει ήδη μοιραστεί τον πόνο μας και τον πόνο των άλλων. Ο πόνος μας βρίσκεται στο σταυρό του Ιησού.
Ο βουδισμός αναγνωρίζει ότι η βασική αιτία του ανθρώπινου πόνου είναι ο πόνος. Ποια είναι όμως η λύση: Είναι να τερματίσουμε την ύπαρξή μας… Αν δεν υπάρχω, δεν υπάρχει κανείς να νιώσει τον πόνο…
Ο Χριστιανισμός προσφέρει μια βαθύτερη και πιο ολοκληρωμένη λύση. Λέει ότι ο πόνος είναι μια καθολική ανθρώπινη εμπειρία, αλλά ο Ιησούς, μέσω της σταύρωσής του, έγινε το ίδιο το κέντρο του πόνου μας, συμμετέχοντας στον πόνο μας… Δεν είναι έξω από αυτόν- είναι ακριβώς εκεί, στην καρδιά κάθε πόνου.
Ακομα και στο θανατο, ο Χριστος ειναι στο κεντρο του, ωστε δε φοβομαστε πια, αλλα ειμαστε σιγουροι για την ανασταση. (Col. 1:18 …. ὅς ἐστιν ἀρχή, πρωτότοκος ἐκ τῶν νεκρῶν, ἵνα γένηται ἐν πᾶσιν αὐτὸς πρωτεύων·) Ο Ιησούς Χριστός βρίσκεται ακριβώς στη μέση όλων αυτών. Γιατί; Επειδή ο Ιησούς δέχτηκε οικειοθελώς τον θάνατο, αλλά στη συνέχεια αναστήθηκε. Γι’ αυτό δεν φοβόμαστε τον θάνατο, επειδή ο Ιησούς τον νίκησε. Αυτό σημαίνει ότι μπορούμε να περιμένουμε να αναστηθούμε κι εμείς.
Αλλα, πριν βυθιστουμε στις θεολογικές πτυχές του σταυρού, ας κατανοήσουμε μια κρίσιμη πρακτική αλήθεια. Συχνά χρησιμοποιούμε θεολογικούς όρους για να εξηγήσουμε τον σταυρό, αλλά ας μην ξεχνάμε ότι μπορούμε επίσης να σταυρώσουμε τους άλλους άθελά μας μέσω των λόγων και των πράξεών μας.
Αντί να σηκωσω τον σταυρό μου, τον έχω μετατρέψει σε σπαθί, προκαλώντας πόνο και δυστυχία στους άλλους. Η βία υπάρχει και εκδηλώνεται με διάφορες μορφές, συμπεριλαμβανομένης της λεκτικής κακοποίησης. Σε ορισμένες περιπτώσεις, η σωματική βία μπορεί να είναι λιγότερο οδυνηρη από τα σκληρα λόγια που ραγιζουν την καρδιά μας.
Αν κάποιος μας φέρεται με αυτόν τον τρόπο, δεν θα αντιδράσουμε με τον ίδιο τρόπο. Θα
θυμηθουμε ότι ο Ιησούς αισθάνεται τον πόνο μου εδω και τωρα, και θα προσπαθήσουμε να πούμε: «Συγχώρεσέ τον, Θεέ μου. Αυτός δεν το ξέρει. Είναι υπό την επιρροή του διαβόλου και ο διάβολος μιλάει από το στόμα του.
Θυμηθείτε, όταν ο Ιησούς είπε, Μάρκος 8: 31 ¶ Καὶ ἤρξατο διδάσκειν αὐτοὺς ὅτι δεῖ τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου πολλὰ παθεῖν καὶ ἀποδοκιμασθῆναι ὑπὸ. τῶν πρεσβυτέρων καὶ τῶν ἀρχιερέων καὶ τῶν γραμματέων καὶ ἀποκτανθῆναι καὶ μετὰ τρεῖς ἡμέρες ἀναστῆναι- Μαρκ. 8,32 καὶ παρρησίᾳ τὸν λόγον ἐλάλει. καὶ προσλαβόμενος ὁ Πέτρος αὐτὸν ἤρξατο ἐπιτιμᾶν αὐτῷ. Μάρκ. 8:33 ὁ δὲ ἐπιστραφεὶς καὶ ἰδὼν τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ ἐπετίμησεν Πέτρῳ καὶ λέγει- ὕπαγε ὀπίσω μου, σατανᾶ, ὅτι οὐ φρονεῖς τὰ τοῦ θεοῦ ἀλλὰ τὰ τῶν ἀνθρώπων. Ὑπομένοντας μέσα ἀπό τόν πόνο, νά νιώσουμε καί πάλι τό μυστήριο τοῦ Σταυροῦ, πού εἶναι σέ ὅλα πίσω ἀπό ὅλο τό σύμπαν, στόν ἑαυτό μου,SRom. 8:19 ἡ γὰρ ἀποκαραδοκία τῆς κτίσεως τὴν ἀποκάλυψιν τῶν υἱῶν τοῦ θεοῦ ἀπεκδέχεται. Ρωμ. 8,20 τῇ γὰρ ματαιότητι ἡ κτίσις ὑπετάγη, οὐχ ἑκοῦσα ἀλλὰ διὰ τὸν ὑποτάξαντα, ἐφ’ ἑλπίδι. Ρωμ. 8,21 ὅτι καὶ αὐτὴ ἡ κτίσις ἐλευθερωθήσεται ἀπὸ τῆς δουλείας τῆς φθορᾶς εἰς τὴν ἐλευθερίαν τῆς δόξης τῶν τέκνων τοῦ θεοῦ. Ρωμ. 8,22 οἴδαμεν γὰρ ὅτι πᾶσα ἡ κτίσις συστενάζει καὶ συνωδίνει ἄχρι τοῦ νῦν-
Ρωμ. 8:23 οὐ μόνον δέ, ἀλλὰ καὶ αὐτοὶ τὴν ἀπαρχὴν τοῦ πνεύματος ἔχοντες, ἡμεῖς καὶ αὐτοὶ ἐν ἑαυτοῖς στενάζομεν υἱοθεσίαν ἀπεκδεχόμενοι, τὴν ἀπολύτρωσιν τοῦ σώματος ἡμῶν.
Εἶναι λοιπόν τό μυστήριο τοῦ σταυροῦ πού ἐργάζεται τώρα σέ ὅλη τήν κτίση, δίνοντας ἐλπίδα καί διασφαλίζοντας τήν σωτηρία, τό μυστήριο τοῦ σταυροῦ εἶναι τό κλειδί γιά νά κατανοήσουμε τήν κτίση. Αυτός ο σταυρός δεν είναι το τέλος, αλλά είναι η αρχή της πραγματικής ζωής, η οποία είναι η ζωή στον Παράδεισο, και το μυστήριο του σταυρού ενεργεί και συντηρεί το σύμπαν, γιατί Το σύμπαν επίσης δεν βρίσκεται στην τελική κατάσταση. Η τελική κατάσταση είναι να ανανεωθεί, να είναι όλα καινούργια, γεμάτα από το φως και τη χάρη του Θεού. Έτσι, για άλλη μια φορά, λέω ότι πρέπει να διαλογιστούμε πάνω στο μυστήριο του σταυρού, και αυτό που συνδέεται με τον σταυρό, είναι πάντα η ανάσταση, γιατί ο σταυρός δεν είναι ποτέ μόνος του.
Πώς να ζήσουμε τον δρόμο του σταυρού, ως αυτοθυσιαστική αγάπη; Ένας τρόπος είναι ο γάμος. Γι’ αυτό ο γάμος είναι τόσο μεγάλο μυστήριο, γιατί είναι η πρακτική αυτής της αυτοθυσιαστικής αγάπης, να ζεις για τον άλλον μέσα στον άλλον, να ζεις για τον
άλλον. και αυτό είναι που ευλόγησε ο Θεός από την αρχή.Gen. 2:18 ¶ Καὶ εἶπεν κύριος ὁ θεός Οὐ καλὸν εἶναι τὸν ἄνθρωπον μόνον· Πρέπει να μαθουμε, να ρωτησουμε πνευματικους ανθρώπους για να μάθουμε πώς να ασκούμε τον σταυρό σε κάθε κατάσταση με όλη μας την καρδιά. Για παράδειγμα, όταν κάνουμε τη δουλειά μας, θα πρέπει να την κάνουμε με όλη μας την καρδιά, όχι μόνο για τα χρήματα, αλλά για να βοηθήσουμε την κοινωνία και να κάνουμε κάτι καλό. Θα πρέπει να βαλουμε και εμεις ενα λιθαρακι στην οικοδόμηση της κοινωνίας.
Ζουμε τον σταυρο, οταν μαθουμε να φροντίζουμε τον άλλον. Είναι πολύ εύκολο να δούμε αν εφαρμόζουμε το μυστήριο του σταυρού ή όχι. Δείτε πώς στέκονται οι άνθρωποι κάπου, για παράδειγμα σε μια καφετέρια Starbucks ή οπουδήποτε αλλού. Αν κάποιος καταλαμβάνει μια καρέκλα για τον εαυτό του, μια για την τσάντα του, μια άλλη για το παλτό του, καταλαμβάνει τρεις καρέκλες και οι άλλοι άνθρωποι δεν έχουν καρέκλες για να καθίσουν , περίπου αυτή την ώρα που μιλαμε, μεσημερι, υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που περιμένουν , και δεν βρισκουν ελευθερο τραπεζι. Αυτός ο άνθρωπος δεν ασκεί το μυστήριο του σταυρού, αλλά σταυρώνει τους άλλους.
Εσείς σκοπεύετε να ασκήσετε το σταυρό αρχίστε να φροντίζετε για τους άλλους. Ωστόσο, αν δεν
είστε σε θέση να το κάνετε αυτό, αποφύγετε τουλαχιστον να βάλετε ένα καρφί, σταυρώνοντας τους άλλους.
Εν κατακλείδι, ας γιορτάσουμε και ας κατανοήσουμε τον σταυρό, ο οποίος εκδηλώνει την ανιδιοτελή, απεριόριστη και παράλογη αγάπη του Θεού ως κατευθυντήρια αρχή της ζωής μας.
=====
In the middle of Lent, the church raises the cross. First, to give us strength and power, to endure and to go on until the holy resurrection. Secondly, it provides us with deep meaning and reminds us of the importance of life and the essence of spiritual existence.
Certainly, when you visit a church or any other Christian institution, the cross serves as its symbol. It is beneficial for all to wear a small cross for protection and to express their love for God and their proper understanding of Him. However, for Buddhists and other Eastern religions, the meaning of the cross may not have such a deep resonance, as we have not sufficiently clarified its meaning… The Gospel records that the Lord gathered all, not only the disciples, but the multitude, and proclaimed: “If you want to follow me, you must take up your cross.”
Think about how the Jewish people understood that at that time, some 2,000 years ago? This is particularly remarkable and curious when you consider that if I were to convey a similar message to you today, despite my insignificant status, I would argue that if you aspire to become a Christian, you must be prepared to suffer the consequences, such as execution, hanging, or even execution by injection, as criminals do.
Initially, individuals would probably question the nature of my statements and the consequences they had. His statement is consistent because one can ask about the particular kind of life he is referring to. He answers: “If you want to follow me and save your life, you must sacrifice your life.” This sacrifice does not merely involve abstract concepts such as war, car accidents, or other unforeseen circumstances; it involves surrendering one’s life for Jesus and to Jesus.
What political or religious leader dares to proclaim that you must be crucified not for ideas, not for democracy, not for freedom, but for him! This statement requires clarification and understanding.
First, Jesus, practically and on his own, gave a clear explanation as he willingly accepted to be crucified. This is why we have crucifixion as the primary form of execution and not other methods. Jesus understood the importance of the cross and its purpose.
As God incarnate on the cross, He not only forgives us, but also bears the weight of our sins on Him. Notice the profound nature of this ultimate love. It differs from the simple statement, “If I were God, I would forgive you.” While God possesses such power, this act is unique. God becomes a man and takes sin and its negative consequences upon himself, turns them into his own burden, and becomes a curse because of our actions.
Therefore, the cross represents the sacrificial love of Jesus Christ, who became man and loved us to the death of the cross. It shows the deep love that overcame death, forgiving even in his last moments on the cross, the crucified ones who did not repent, and all forsook him.
Moreover, Jesus on the cross not only experienced abandonment, even by his own Father as a human being, but also bore the burden of all the negative consequences that sinful humanity has inflicted upon itself. The cross is not merely a symbolic representation, but rather a tangible manifestation of the collective sins and failures of all humanity, past, present and future. It is the crossroads where our individual struggles and our collective burdens converge, encompassing all our problems, failures and sins.
I repeat that until the end of time, until the end of humanity, Jesus carries the sins of humanity firmly on the cross.
Furthermore, we often misunderstand the meaning of the Holy Cross. We may say: “You carry your cross”. While it is true that individuals possess sufferings and endure sufferings, that is not the essence of the Holy Cross. The cardinality is a universal human experience, regardless of religious affiliation. However, for Christians, what they endure serves as a witness to their commitment to Jesus Christ. Every challenge they endure is a gift for His sake. Consequently, Jesus presents us with a life cycle that includes death and resurrection.
It is vital to understand that the cross is never separated from the resurrection. Indeed, we are witnesses to the cross, but it is followed by the resurrection which we witness in the Mass and in Holy Communion. Not only in the Christian life but also in the Divine Liturgy we are united with the cross and the resurrection of Jesus Christ.
However, you know the significance of the cross as Jesus Christ communicated with the Jewish people. Of course, they would respond: “What is this absurd concept of dying on a cross that was such a humiliating death in the Roman Empire? In the same way that it was nonsense to the Greeks at that time that Paul spoke of the cross, the same probably strange and foolishness appears to the Eastern peoples. Nevertheless, we will not change the
meaning of the cross to make it, for example, more understandable and more relevant to people. Nevertheless, we remain firm in this approach and in this sacred symbol.”
Yet why is the cross so important? The cross embodies the uncreated energy of God, the divine love for humanity. Consequently, the mystery of the cross is inherent from the dawn of creation. It was manifested in Jesus Christ and culminates in Paradise.
If you read the beautiful and profound hymns of the orthos and the Vespers of the feast, the holy cross will be revealed to you, with beautiful words and profound explanations of how the cross was prefigured and has always existed. These revelations are found in the Old Testament.
Last week, we remembered God’s uncreated energy, God’s extraordinary love for us, and now we see the profound significance of the cross as the tree of life in heaven, made of wood.
The meaning of the “Tree of Life” helps me to realize that I lack fullness of life and must obtain it from another source, the tree of life, the holy communion as revealed and given by Jesus.
Furthermore, the creation narrative suggests that it serves as a cross for God. God created the world for himself, intending it to become something it was not,
as we express it: “God did not become man to correct a mistake that happened in heaven because he was forced to and could not do otherwise, found himself in an internal conflict of justification, etc.”
But God created the world out of love, so that the creator could become human, so that the creator could become part of creation. He is the first cross, and He created people in His image. This is the first cross. That image was and remains Jesus Christ. Therefore, tRev. 13:8 “And let all that dwell on the earth worship him, and let not his name be written in the book of life of the Lamb of the Lamb slain of the world.” Thus, you can discern the mystery of death, the cross before creation.
The mystery of the cross, in action, is gradually revealed, revealing that life is not based solely on our individuality. Instead, it is a divine gift given to us, destined for communion with God and with others. This was the state, this way of life would be cultivated in heaven, the cross as coexistence, free from pain. However, it implies leaving the self and joining with God, and others. This may look like being enclosed within a wall or an egg – individuality – where by breaking the chuff we are released – that is the cross – to experience true life, interconnected with God and others.
The cross is the self-sacrificial love that God has and we must have, life as self-sacrificial life , I mean to kill my selfish , selfish, self-righteous, individuality and
then true life is revealed as united with God and united with others.
Gradually, we understand the enigma of the cross as a symbol of communion, revealing the light of the Holy Trinity. If life is existence as coexistence, then the cross becomes a profound revelation.
Thus, we see the enigma of the cross gradually revealed in the Old Testament, manifested in numerous narratives within the Old Testament. For example, notice Abraham, who possessed wood and intended to sacrifice his son, who is a representation of Jesus Christ, according to God’s command.
In Egypt, Joseph attained almost royal status. When he finally met his father, Joseph made a solemn promise. Jacob’s father asked Joseph to take his body and bury it in Judea. Overwhelmed with joy, Jacob responded with a bow to Joseph’s staff, “Gen. 47:31 “He said to my Federation. And he bowed down to him. and he bowed down to Israel on the edge of his rod. ” acknowledging Joseph’s authority as he held a long rod, a symbol of his authority, but also a hidden symbol of the cross.
Moreover, it later became apparent that the significance of the command given to the Jewish people the night before his departure from Egypt was
to set up a bloody line in the shape of a cross outside their doors. The cross, which was a cross of blood that effectively prevented death, symbolized life and provided protection from the inevitability of death.
This cross, every cross gets its power, from the cross of Jesus Christ, who at that time of the Old Testament , came from the future, from the incarnation, but acted sacramentally.
That is, Christ CHOSE to be crucified in the form of a cross, as he was crucified, and it was not because the cross happened to be the means of death at that time, and it was not the electric chair, so to speak.
During the battles of the Israelites, they were victorious as long as Moses held his hands like a cross, but when he got tired and put his hands down, someone held his hands to help him maintain the cross. Furthermore, as the Lord mentioned, in the wilderness, when people were bitten by snakes and died, God instructed Moses to create a metal snake that looked like a cross. Moses placed the snake on a long rod, turning it into a large cross. The people noticed this remarkable event and were miraculously healed. There are so many other things I don’t want to mention now, because it will take too long, to see how the cross is the loving action, the self-sacrifice of God, which was always at work, but on different levels, in the Old Testament, and gradually took on its perfect
meaning in Jesus Christ, the cross, and continues to the end, to the glory of the cross in heaven and to us now who must live the way of the cross,. Before the coming of Jesus, the way of the cross was virtually unattainable and incomprehensible. However, with Jesus’ crucifixion, resurrection followed. The cross is inextricably linked to the resurrection, a kind of bipole.
The resurrection, which we long for and eagerly await, (as we say in the symbol of faith) but which we perceive and experience especially in Holy Communion.
The cross, a manifestation of the divine grace that flows from the crucifixion of Jesus Christ, has tremendous power and protection against malevolent forces, including demons and supernatural entities prevalent in Chinese culture. Christians use small crosses as a means of protection against these evils. In addition, the cross serves as a symbol of blessing, with the act of making the sign of the cross invoking divine protection and sanctification. This practice, which involves the formation of a cross with three fingers, is a fundamental aspect of Christian worship and serves as a means of blessing various objects and individuals. I.e. the cross is not a mere symbol, but a conduit of divine grace flowing from the cross of Christ, which is why the demons tremble at its presence, and its use by us.
The mystery of the cross is hidden everywhere, it is the center of every object. It is Life as communion, breaking individuality and living in communion with God and with the body in the body of the church.
Contrary to popular belief (to do, lift up the cross, be sick, etc.) , the cross does not serve as a passive means of accepting a painful situation. . Christianity does not capitulate to pain and death; it rejects the notion that pain and death are unavoidable aspects of life that must be endured. (Christ healed and resurrected anyone who came near him). Instead, it transforms every aspect of life, including our minor pains and difficulties as sharing in the cross of Jesus Christ, i.e. we find that we are not alone in our pain, as Jesus has already shared our pain and the pain of others. Our pain is found in the cross of Jesus.
Buddhism recognizes that the root cause of human suffering is pain. But what is the solution: is to end our existence… If I don’t exist, there is no one to feel the pain…
Christianity offers a deeper and more complete solution. It says that suffering is a universal human experience, but Jesus, through his crucifixion, became the very center of our suffering, participating in our
suffering… He is not outside of it; he is right there, at the heart of all suffering. Even in death, Christ is at the center of it, so that we are no longer afraid, but are sure of the resurrection. (Col. 1:18…. he was the beginning, the firstborn from the dead, the firstborn from the dead, the firstborn in all things;) Jesus Christ is right in the middle of it all. Why? Because Jesus willingly accepted death, but then rose again. That is why we do not fear death, because Jesus conquered it. That means we can expect to be resurrected too.
But before we dive into the theological aspects of the cross, let’s understand a crucial practical truth. We often use theological terms to explain the cross, but let’s not forget that we can also unwittingly crucify others through our words and actions.
Instead of picking up my cross, I have turned it into a sword, causing pain and suffering to others. Violence exists and manifests itself in various forms, including verbal abuse. In some cases, physical violence can be less painful than the harsh words that break our hearts.
If someone treats us this way, we will not react in the same way. We will remember that Jesus feels my pain here and now, and we will try to say, “Forgive him, God. He doesn’t know. He is under the influence of the devil and the devil speaks out of his mouth. Remember, when Jesus said, Mark 8: 31 ¶ And he came to teach them that he saw the Son of Man suffer
many things, and was condemned by the elders, and the chief priests, and the scribes, and was answered, and after three days he rose again. Mark 8:32 And he received the word with boldness. And Peter received him, and Peter took him, and they rebuked him.
Mark 8:33 And when he returned, and saw his disciples, he rebuked Peter, and said, Get thee behind me, O Satan, that thou regard not the things of God, but the things of men. Enduring through the pain, we feel again the mystery of the cross, which is in all things behind the whole universe, in myself, SRom. 8:19 For the revelation of the sons of God is rejected by the revelation of the creation. Rom. 8:20 For in vanity the creature hath defied, not repenting but for the sake of him that subdueth, in hope. Rom 8,21 That this creation also might be delivered from the bondage of corruption into the liberty of the glory of the children of God. Rom. 8,22 For we have seen that all creation is joined together and united until now. Rom 8:23 Not only so, but we also, having the beginning of the spirit, we also ourselves also in ourselves groan, receiving adoption, the redemption of our body.
It is therefore the mystery of the cross that is now working in all creation, giving hope and ensuring
salvation, the mystery of the cross is the key to understanding creation. This cross is not the end, but it is the beginning of real life, which is life in Paradise, and the mystery of the cross acts and sustains the universe, because the universe also is not in the final state. The final state is to be renewed, to be all new, full of the light and grace of God. So, once again, I say that we must meditate on the mystery of the cross, and what is connected with the cross is always the resurrection, because the cross is never alone.
How can we live the way of the cross as self- sacrificial love? One way is marriage. That is why marriage is such a great mystery, because it is the practice of this self- sacrificial love, of living for the other in the other, of living for the other. And this is what God has blessed from the beginning.Gen. 2:18 ¶ And the Lord God said, Thou art good for man only. We need to learn, ask spiritual people to learn how to practice the cross in every situation with all our heart. For example, when we do our work, we should do it with our whole heart, not just for money, but to help society and do something good. We should also put in a little bit of effort in building the society.
We live the cross when we learn to take care of each other. It is very easy to see whether we practice the sacrament of the cross or not. See how people stand somewhere, for example in a Starbucks coffee shop or anywhere else. If someone takes a chair for himself, one for his bag, another for his coat, takes up three chairs and other people have no chairs to sit on , about this time we are talking, noon, there are many people waiting , and they can’t find a free table. This man is not practicing the sacrament of the cross, but he is crucifying others.
You intend to practice the cross, start caring for others. However, if you are not able to do this, at least avoid putting a nail in the coffin by crucifying others.
In conclusion, let us celebrate and understand the cross, which manifests God’s selfless, boundless and unreasonable love as the guiding principle of our lives.