聖徒節慶 sermon on all the saints

YouTube video date 2025/6/18

真正的聖徒從不認為自己是聖徒
他們懷著謙卑之心
將一切榮耀歸於神
如主所言：「你們中間誰願為大，就必作你們的僕人」

聽聽來自傳承於初代大公教會李亮神父的證道

Matthew 10:32-33，37-38;19:27-30

今天是復活節與聖靈降臨慶典的尾聲。隨著聖靈降臨週的結束，教會慶祝聖靈的果實，也就是眾聖徒的榮耀。

我本可如往年一般繼續講論眾聖徒節慶的意義，但今年我想特別聚焦在一些較少人認識的層面上。

首先，誰是聖徒？聖徒，是那些在教會內參與神聖潔生命的人。教會培養聖潔是極為重要的，因為成為聖徒並不是個人的成就——不像成為優秀的運動員、成功的商人、博學的哲學家，或品德高尚之人——而是神在教會中所完成的工作，是聖靈所塑造的生命，在基督的身體中被滋養、成長（羅馬書 8:14，哥林多前書 12:27）。

正因如此，早期的基督徒如此純潔、有德行，他們自稱為「聖徒」（ἅγιοι）。他們如此稱呼，並非出於宗教的自誇，而是因他們真切地意識到，自己分享了天主、耶穌基督與聖靈的聖潔（彼得前書 1:15-16）。

隨著時間的推移，教會開始特別稱呼某些基督徒為聖徒，因為這些人與耶穌基督有著深厚的聯繫。他們將自己的一生獻給主，例如殉道者——那些為基督捨命者。他們深愛上帝，甚至不惜獻出生命，與祂親密無間（約翰福音 15:13，啟示錄 7:13-14）。

若您翻閱教會的年曆，會發現我們幾乎每天都會紀念聖徒。

那麼，誰來決定誰是否是聖徒呢?是教會本身，特別是當地的主教或主教會議。當地教會若深信某位基督徒的生命曾忠實地見證了基督的教導，曾行神蹟、經歷迫害，或以其他方式顯出神的恩典，便會認定此人是聖徒。信徒們與這位基督徒產生深切的聯結，相信他或她在主內仍然活著，親近基督，並繼續以愛心為我們代求（希伯來書 12:1，啟示錄 6:9-11）。他們相信，這位聖徒正是神恩的管道，願意為地上的人帶來屬天的關懷與扶持。

因此，在教會的神聖意識中，這樣的人被認定為聖徒。

若你仔細觀察教會的年曆，你會發現有來自各行各業、不同性別、年齡與身分的聖徒。這正顯示出，聖潔不是局限於某一類人，而是每個人皆可蒙召，成為神的器皿，活出聖靈的果實與基督的形象（加拉太書 5:22-23，哥林多後書 3:18）。

並非所有的聖徒都是殉道者。有些是孩童，他們從事各種職業。聖徒不僅限於修道士——雖然在教會年曆上，修道士的名字可能被誇大地記載了。

所有的聖徒都記錄在年曆上嗎？並不是如此。他們中的大多數不為世人所知。沒有人記錄他們的名字，或許因為戰亂、歷史動盪等因素，也或許因為他們的生活極為隱密，只有上帝知道他們（提摩太後書 2:19：「主認識誰是祂的人」）。

事實上，還有無數的人，數以百萬計的聖徒，我們既不知道他們的名字，也未曾讀過他們的生平。他們如隱藏的寶石，為世界祈禱，為基督而活，卻從未被歷史書卷記下。

因此，別以為只有被列在年曆上的人才是聖徒。還有無數聖潔之人，他們的名字與事蹟，唯有神知曉。

正因如此，對那些在年曆中找不到與自己同名聖徒的人，我們會說：「無妨，不要在意。」畢竟，在億萬的聖徒之中，必定有一位在神的榮光中為你代禱、與你同行。因此，今日是眾聖節，你完全可以慶祝那位與你靈性連結的聖徒，也是在這日紀念你的屬靈榜樣。

我們也當明白，在記載的聖徒名單中，或許有一些名字並不代表真正的聖潔之人，而是在動盪時代中——戰爭、政治妥協、歷史的複雜局勢下——被誤列或草率登記的。然而這對我們並無妨，因為當我們尊崇聖徒時，這份榮耀最終是歸於神的。聖徒若真是神的朋友，那麼榮耀歸於神；若不是，神也會以祂的智慧與仁慈接納我們的無知之心（哥林多後書 4:5：「我們所傳的，不是傳自己，乃是傳基督耶穌為主」）。

我們敬拜與信仰的，唯有聖三一的真神，而非聖徒。我們尊崇聖徒，是因他們是神的朋友，是我們在靈性旅程中的榜樣與代求者。但我們必須清楚地區分敬拜（λατρεία）與尊崇（τιμή）：只有神能拯救我們（以賽亞書 43:11：「除了我以外沒有救主」）。聖徒雖為我們代求，但不能給予救恩（雅各書 5:16：「義人的祈禱所發的力量是大有功效的」）。

最終，只有神知道誰是真正的聖徒。

對我們而言，值得記住的是——真正的聖徒從不認為自己是聖徒。他們懷著謙卑之心，將一切榮耀歸於神，如主所言：「你們中間誰願為大，就必作你們的僕人」（馬太福音 20:26）。

如果有人即使行了神蹟，卻認為自己是聖徒，那他便大錯特錯了。許多真正的聖徒，即便擁有神蹟的恩賜，領受了多種聖靈的恩賜，他們仍深知自己是罪人。他們真正明白，與上帝無限的聖潔與愛相比，他們一無所有（以賽亞書 6:5）。沒有一位真正的聖徒會自認為是聖徒。他們所做的一切，皆是出於對神的愛，出於對人類的愛。

對此，我們必須格外謹慎。如果你看到有人表現得像個聖徒，接受他人的尊崇，甚至試圖利用這份尊崇來獲取任何形式的利益——無論是金錢上的，還是其他方面的利益——若他在身邊營造一個以自己、以自己的美德為中心的環境，而非以基督為中心，那麼你最好立刻轉身離開。即使他似乎能行神蹟，也不要被迷惑。正如主所說：

「凡稱呼我『主啊，主啊』的人不能都進天國；惟獨遵行我天父旨意的人才能進去。到那日，必有許多人對我說：『主啊，主啊！我們不是奉你的名傳道，奉你的名趕鬼，奉你的名行許多異能嗎？』我就明明地告訴他們說：『我從來不認識你們，你們這些作惡的人，離開我去吧！』」（馬太福音 7:21-23）

也就是說，即使他們行了神蹟，若不遵行天父的旨意，基督也不認可他們。

然而，我們每一個人都應當努力成為聖徒。這正是神的旨意，因為我們的天父是聖潔的，祂呼召我們與耶穌基督聯合，分享祂的聖潔。聖經說：「那召你們的既是聖潔，你們在一切所行的事上也要聖潔；因經上記著說：『你們要聖潔，因為我是聖潔的。』」（彼得前書 1:15-16）

成為聖徒的途徑其實很簡單：遵守神的誡命，參與教會生活，並盡心盡力地完成每一件工作。神從未要求我們一定要行神蹟，這也不意味著每個行神蹟的人就是聖徒，或沒有行神蹟的人就不是聖徒。

神要我們愛人、寬恕人，並以祂為見證去行每一件事。在祂面前充滿愛地生活，參與祂的聖禮，滿懷慈悲地面對萬事萬人。如此，我們就走在成聖的道路上。

所以，請不要以為聖徒如同魔術師，能讀懂你的心思，預知未來。如果有些神的僕人被賜予這樣的恩賜，那也只是為了幫助你找到上帝，引領你更有效地走向救恩。這些恩賜並非為了取悅你，或左右你的選擇與命運。記住：未來是我們自由選擇與努力的結果。聖靈的恩賜，如行神蹟、啟示過去或未來，與某些人以人的力量，甚至惡者的影響所展現的類似能力，是完全不同的。請記得，最大的恩賜是愛（參哥林多前書 13:13）。

因此，我再次叮嚀你：務必小心，不要把聖徒當成某種靈性大師來崇拜。

有些人過於高舉特定的聖徒，這是不健康的。我們不是跟隨聖徒，我們跟隨耶穌基督，我們跟隨教會。聖徒能幫助我們、鼓勵我們，透過模仿他們的生命，從他們面對的困境中汲取勇氣，為我們指出通往神的道路。

聖徒是真實的人，他們不是天使。他們曾犯錯、曾跌倒。他們不是來自另一個星球的存在，也不是某種神秘的靈體。有些人曾墮落至極，但他們悔改了，神的恩典接納了他們，使他們得以親近祂、繼續前行。

尤其在今天，有許多熱心卻狂熱的人宣稱：「某某牧者說不要那樣做」、「不要接受國家的法律」，這些言論往往是錯誤、驕傲與無知的混合體。若有人因聽信這些偏激勸導而喪命或受傷，那些人將負有責任。我們應當順服教會，聽從教會與當地主教的教導。即使某些時候出現錯誤，我們仍應站在教會裡，與教會同行。我們應警惕那些病態地崇拜修道士、言詞誇張的人，尤其是那些自己並非修道士，卻自詡為靈性導師的。例如以輕佻之語談論神聖之人：「那個老頭說了什麼……」，對那些對正統教義一無所知的人而言，他們的靈性建議，不僅可笑，甚至可能危險。

沒有任何人會在尚未離世之前，就被教會宣布為聖徒。只有在他去世後若干年後，當我們目睹神蹟發生，有見證指出他仍在安慰與激勵人，我們心中也感受到他與我們的靈性親近，那時教會才會認定他為聖徒。

但到了最後，唯有上帝知道誰是真正的聖徒。

我們順從教會，是的，我們尊敬聖徒。但我們不會為聖徒祈求罪得赦免，也不會祈求他在天堂獲得更高的地位，因為我們深信他已經得享那永恆的榮耀。然而，上帝才是最終的審判者，我們最終會知道全部的真相。

現在，讓我們回到今天的福音。我想與大家分享幾句非常重要的話語。在這段福音之前，耶穌基督對一位年輕的富人說話，祂呼召那人跟隨祂。然而，那位年輕人沒有接受這個呼召，而是選擇離開。主說，若那人跟隨祂，將會發現天上的寶藏。但不幸的是，他錯失了那永恆的恩典。

於是彼得提出了一個問題。他對耶穌說：「那我們呢？我們為了你捨棄了一切。我們會有什麼呢？」這個問題在某種程度上是人性的反應，是可以理解的。作為基督徒，我們為了神做出許多犧牲：我們捨棄許多事物、寬恕敵人、忍受不義、努力行善，即使有時我們受到忽略，甚至被利用。

彼得的問題源於他靈性的未成熟，他期待某種形式的報酬。然而，耶穌的回答卻指出，這不是金錢或財產的問題。是的，在世上的勞動中，若你是一位忠實而優秀的工人，可能會得到獎賞；但在神的國裡，情況不同。你會像使徒們一樣，獲得尊榮。在末日的審判中，使徒將坐在十二個寶座上，審判以色列十二支派（馬太福音 19:28）。

我們聽到「審判」這個詞，往往會聯想到法庭與律師。但事實上，在聖經語境中，這不只是法律上的審訊。『正名』一詞源出於儒家經典《論語》之中。子曰：「名不正，則言不順；言不順則事不成」，要恢復「審判」一詞的本義。他的直覺極為準確。使徒的審判權，來自於他們的尊嚴、與耶穌基督的親密關係、他們的見證與模範生命。他們成為一種榜樣，讓世人藉此衡量自己。古代以色列的審判官也是如此，他們不只是司法人物，更是屬靈的領袖。

然而，耶穌接著說了一句讓許多人困惑的話：「許多在先的將要在後，在後的將要在先」（馬太福音 19:30）。這意味著，與神的關係、與祂的親密不是一種交易，不是「我做了這個，因此你應給我那個」的契約邏輯。相反，這是神白白的恩賜（以弗所書 2:8）。

例如，若我說：「主啊，我為你而死，求你讓我在你右邊得一個高位。」這樣的請求反映了一種人間的功績觀。但耶穌不以我們的邏輯分配恩典。記得那個「第十一個小時工人」的比喻嗎？即便有人只工作一小時，主仍給予同樣的報酬（馬太福音 20:1-16）。

我們也要理解，天堂不是一個靜態的場所，不是「你坐在那裡，就永遠坐在那裡」的地方。天國是一個不斷成長、永不止息的愛的圓滿之境。在那裡，有神對萬物的愛、有無限的知識與愛的交流、滿足與渴望同時存在且彼此提升。這並非靜止，而是永恆的動態。

要求報酬並非錯誤的事。這是一種對公義的渴望，是人類內心的正義感，並非邪惡的動機。然而，基督教的正義觀，基督教並待正義和報酬並不等同於世俗的理解來看待。

舉例而言，在伊斯蘭信仰中，天堂常被描繪為一個充滿豐盛食物、肉體快樂與權力的地方，那些報酬對比現世的確看似更美好幾百倍——但這樣的描述是極為荒謬與矛盾的。

相反地，從另一角度來看，東方宗教，如佛教，則幾乎否定個體報酬的可能。他們相信最終的理想是自我被溶解，個人意識消散，甚至連「約拿神父」這個名字與人格都不再存在，因此也就沒有所謂「誰去領受報酬」的問題。

根據此觀點，人在輪迴之中因前世的善行而獲得某些小小的「報償」，但終極而言，一切都將消散，獎賞也會因為無人領受而自然瓦解。

報酬不是我們所賺取的成果，而是我們生命被帶入完全之中的狀態。我們將在上帝面前不斷地成長與生活，而祂也將滿足我們內心所有的渴望。不要將樂園誤認為是一個從早到晚不斷重複讚美詩或背誦祈禱文的地方。那是一種單調沉悶的境界，與地獄相似。

然而，天堂是愛一切事物的終極表現，它涵蓋了所有的存在，並成為我們心中神的聖殿

順帶一提，人類的特質之一，是極擅長描繪地獄。他們的想像力可以創造並形容一切痛苦與絕望的情境，即便這些想像並非正確。然而，當人們嘗試描述天堂時，卻往往困難重重，因為他們的心靈在理解與表達愛，無論是給予或接受愛，仍是極其有限的。

還有一點常被忽略的，是聖經希伯來書中：「這些人都是憑著信心得了美好的證據，卻仍未得著所應許的；因為神給我們預備了更美的事，叫他們若不與我們同得，就不能完全。」（希伯來書 11:39-40）

也就是說，最終的獎賞並非個人性的：「我做了這件事，所以我得到了獎賞。」不，而是共體性的，是我們一同經歷、一同走向成全。一個人的榮耀，與整體的成全緊密連結。

這是多麼令人動容的啟示——上帝正在等待我，等待你，等待你的孩子、孫兒與孫女，為要將那完美的恩典賜給我們全體……是的，聖徒們也在等待我們的到來，因為他們的成全竟然與我們息息相關。這種愛的聯結，是如此不可思議、如此深邃，在這裡，東正教神學、無盡的愛與我們每一刻生命的價值交織在一起。

等待我們的，並不是一份任務或責任。那些都是次要的。真正等待我們的，是天堂本身，是聖徒們，是那愛的圓滿。因為——難以置信地——若沒有我們，他們也不願自己就此圓滿。

「凡為我的名撇下房屋、或是弟兄、姊妹、父母、妻子、兒女、田地的，必要得著百倍，並且承受永生。」（馬太福音 19:29）

這句話還可以延伸解釋，因為耶穌在《馬可福音》中補充了更多細節（馬可福音 10:29-30）。誰因為耶穌而離開家園、失去田地、放棄工作、甚至與親人分離——父母、配偶、兒女？他們在天國中將得百倍的回報。但我們不應以字面理解為「若我失去一棟房子，就會擁有一百棟房子」。畢竟，「房子」是地上的概念。天堂中的「家」不再是牆壁、水電與設施的總合，而是天國家庭的圓滿，是失落關係的神聖恢復，是在基督愛中得以重建的親情與合一。

這對中國人而言尤其值得深思。因為「孝」的文化觀念極其強烈，對父母的絕對敬重使許多人難以接受基督，因為祂要求在關係上給予祂絕對的優先。那麼，如果一個人因為耶穌的緣故捨棄了自己的父母呢？主的應許是：那人將得著一百倍的回報——但不是一百個「母親」或「父親」，而是一種更深層的屬靈親情。

我們若真想孝敬父親，就必須超越這世的父愛概念，而進入天國的真父愛。這個概念更深刻，不僅保留了我們與親人關係的核心情感，更在永恆中昇華了這些情感，使它們成為愛的團契的一部分。

是的，我們在天國將擁有真正的家園。耶穌基督啟示我們，父愛的圓滿就是天父自己；母親的圓滿是教會——我們真正的母親；兄弟的圓滿是我們的弟兄姊妹——教會中的眾成員。因為正如主所說：「使他們都合而為一；正如你父在我裡面，我在你裡面，使他們也在我們裡面。」（約翰福音 17:21）

喔！與此同時，我們的家人、我們的父親、母親、兒女，當然都將復活，對嗎？我們不會對他們說：「喔，你不再是我的母親了。」相反，我們將如真正的一家人般，在永恆的愛中彼此相擁，因為最終的家庭就是神自己。

在這意義上，樂園將在神的充滿與完美中，擁有圓滿的晨曦與曉光。

如果你仔細閱讀福音書，你會注意到：福音書中說「撇下你的父親、母親、兒女」──但它並沒有說「撇下你的妻子」。你看，它沒有這麼說。它也沒有說你在天堂會擁有一百個妻子，雖然它提到了其他親人會百倍地回報。

事實上，使徒們是與妻子同行的。彼得與他的妻子一同行走與服事；而保羅則未婚。他曾說，自己也有權像彼得與其他使徒一樣娶妻（哥林多前書 9:5）。為什麼這麼說呢？因為男女在婚姻的聖禮中成為一體（創世記 2:24；馬太福音 19:5）。這不是兩個分離的個體，不是說「我要服事主，所以我要切割自己、離開妻子」。若你將自己切去一半，你就死了，不是嗎？

這也就是為什麼在耶穌的應許中，我們看到有父母、兒女、兄弟姊妹得百倍回報，但並沒有提到撇下「配偶得百倍」。因為配偶在神眼中本就是一體，是不可分的（馬可福音 10:8）。在天堂，雖沒有今世形式的婚姻（馬太福音 22:30），但愛的神秘依然存在。這是不能抹去的，因為那是神使人成為「一」的奧秘。

所以當主說，你將得著百倍的父母、兒女、兄弟姊妹時，祂沒有說配偶，因為在祂眼中，那一體的連結本就無法被切割，也不需「代替」。

有些人放棄了人間的愛，將自己完全獻給基督。有些人的心從未被愛碰觸過，卻在屬靈的生命中成了成千上萬靈魂的溫柔擁抱，不論是生者還是亡者。也有些靈魂從未在人生中經歷過愛，卻成為基督沉默的新娘。是的，這在耶穌基督眼中，是一個敞開的愛的創傷，一個仍未癒合、但持續流動的愛之創口。

這些從未感受過丈夫或妻子深情之愛的人，可能會因著上帝的恩典，而打開自己的心，學會去愛，也學會被愛以基督所知道的方式。

正如那女人的故事：「她多得赦免，所以她多愛；但赦免少的，他所愛的也少」（路加福音 7:47）。

即便我們失敗了，即便我們沒有進入天堂，即便我們什麼也未得，除了可能的痛苦與失望；即便我們看見別人做得比我們好，而我們卻為了跟隨祢受苦……

主耶穌啊，我們所做的一切，只因我們愛你。即使最終看起來我們失敗了，跟隨祢依然是我們人生中最大的榮耀。即使現實似乎告訴我們，基督信仰是錯誤的、令人失望的，這仍是我們最高的榮譽。我們會繼續跟隨祢，即使這條路最終通往地獄，因為那「地獄」若有祢在其中，就是我們的天堂。

是的，我們會犯錯；我們從未期望報酬，甚至從未期望天堂。

主耶穌，願我所信的，不是祢為我能給什麼，而是祢本身就是我最大的恩典。儘管我曾跌倒、錯失、愚昧、軟弱，我仍願將我的生命獻給祢，因為我愛祢。

Κατανόηση της αγιότητας και των ανταμοιβών. Ματθαῖον 10:32-33, 37-38, 19:27-30

Κυριακή, 15 Ιουνίου 2025 11:04 π.μ. 39:04
Σήμερα είναι η ολοκλήρωση των εορτασμών του Πάσχα και του Αγίου Πνεύματος. Καθώς η εβδομάδα της Πεντηκοστής τελειώνει , η Εκκλησία γιορτάζει τους καρπούς του Αγίου Πνεύματος, που ειναι όλοι οι αγίοι.

Θα μπορούσα να αναφερθώ στην εορτή των αγίων πάντων ,όπως συνήθως κάθε χρόνο, αλλά φέτος θέλω να επικεντρωθώ σε μερικές λιγότερο γνωστές πλευρές .

Πρώτα απ’ όλα, ποιος είναι άγιος;, Αγιος είναι αυτός που συμμετέχει στην αγιότητα του Θεού, μέσα στην Εκκλησία. Είναι σημαντικό ότι η Εκκλησία καλλιεργεί την αγιότητα, γιατί το να είσαι άγιος δεν είναι ατομική επιτυχία, όπως για παράδειγμα να γίνεις αθλητής, επιχειρηματίας , φιλόσοφος, ενάρετος κ.λπ., αλλά το το πλάσμα το θεού μέσα στην Εκκλησία που μεγαλώνει με την χάρη του αγίου πνεύματος Άγιο Πνεύματος, που τρέφεται με το σώμα το Χριστού .

Γι’ αυτό οι πρώτοι Χριστιανοί, που ήταν τόσο αγνοί και ενάρετοι, αποκαλούσαν τους εαυτούς τους αγίους. Δεν το έκαναν από καθαρά θρησκευτική άποψη, αλλά επειδή ένιωθαν ότι συμμετείχαν στην αγιότητα του Θεού, του Ιησού Χριστού και του Αγίου Πνεύματος.

Αργότερα, η Εκκλησία ονόμασε αγίους ορισμένους χριστιανούς για τους οποίους η Εκκλησία είχε την έντονη αίσθηση ότι ήταν βαθιά συνδεδεμένοι με τον Ιησού Χριστό, ότι είχαν αφιερώσει τη ζωή τους σε αυτόν, όπως πχ. οι μάρτυρες. Αυτοί που είχαν αγαπήσει τόσο πολύ τον Θεό, που έδωσαν τη ζωή τους για αυτόν, και είναι ήδη πολύ κοντά Του.

Αν κοιτάξετε το ημερολόγιο, θα παρατηρήσετε ότι γιορτάζουμε αγίους κάθε μέρα.
Ποιος αποφασίζει αν κάποιος είναι άγιος ή όχι; Είναι η εκκλησία, συγκεκριμένα ο τοπικός επίσκοπος ή σύνοδος Επισκόπων. Η τοπική εκκλησία πιστεύει ότι αυτός ο χριστιανός, έζησε σύμφωνα με τις χριστιανικές διδασκαλίες, έχει κάνει θαύματα, έχει υποστεί διωγμούς ή έχει δείξει με άλλο τρόπο τη θεία χάρη. Οι άνθρωποι Αισθάνονται μια βαθιά σύνδεση με αυτό το πρόσωπο και πιστεύουν ότι είναι ζωντανό και κοντά στον Ιησού. Αισθάνονται ότι αυτός το πρόσωπο εξακολουθεί να ενδιαφέρεται για αυτούς, ότι πρεσβεύει στον Κύριο για αυτούς , και ότι γίνεται ένα κανάλι της χαριτος του θεού σε αυτούς. Και έτσι εδραιώνεται στην συνείδηση της εκκλησίας ότι ο άνθρωπος αυτός ειναι άγιος.

Έτσι, αν δείτε ένα εκκλησιαστικό ημερολόγιο, θα παρατηρήσετε μια πληθώρα διαφορετικών αγίων. Υπάρχουν άγιοι διαφορετικού φύλου, ηλικίας και επαγγέλματος. Δεν είναι όλοι μάρτυρες, κάποιοι είναι παιδιά , κάνουν όλα τα επαγγέλματα . Δεν είναι μόνο οι μοναχοί όπως ίσως να υπερπροβάλεται στα ημερολόγια. Είναι οι άγιοι όλοι γραμμένοι στα ημερολόγια?
Όχι, οι περισσότεροι από αυτούς παραμένουν άγνωστοι. Κανείς δεν κατέγραψε τα ονόματά τους, λόγω πολέμων, παρόμοιων περιστάσεων, αλλά και επειδή κράτησαν τη ζωή τους τόσο κρυφή, που μόνο ο Θεός τους γνωρίζει.
Υπάρχουν αμέτρητοι άλλοι, εκατομμύρια άγιοι των οποίων τα ονόματα δεν γνωρίζουμε. Η ζωή τους δεν έχει ποτέ καταγραφεί.
Επομένως, μην υποθέτετε ότι μόνο τα άτομα που αναφέρονται στο ημερολόγιο είναι άγιοι. Υπάρχουν αμέτρητοι άλλοι άγιοι των οποίων τα ονόματα και η ζωή παραμένουν άγνωστα.
Γι’ αυτό λέμε σε όσους δεν έχουν όνομα αγίου: «Δεν πειράζει». Άλλωστε, κάποιος από τους δισεκατομμύρια αγίους έχει σίγουρα ένα όνομα. Επομένως, μπορείτε να γιορτάσετε σήμερα, την ημέρα των αγίων, τον δικό σας άγιο.
Πρέπει να γνωρίζουμε ότι στους καταλόγους των αγίων υπάρχουν γραμμένα ονόματα που δεν είναι πραγματικά άγιοι, αλλά καταχωρήθηκαν σε παλαιότερες εποχές και δύσκολες καταστάσεις, λόγω πολέμων, πολιτικής, ιστορικών δυσκολιών κ.λπ. Αλλά αυτό δεν είναι πρόβλημα για εμάς, γιατί όταν τιμάμε έναν άγιο, η τιμή πηγαίνει στον Θεό, οπότε δεν πάει χαμένη.
Λατρεύουμε, και πιστεύουμε μόνο στον τριαδικό θεο μας, όχι τους άγιους.
Αυτούς τους τιμούμε ως φίλους του θεού, αλλά πρέπει να ξεχωρίζουμε την λατρεία από την τιμή. Μόνο ο θεός μας σώζει.. ο άγιος , πρεσβεύει για μας, αλλά δεν σώζει.

Και στο τέλος μόνο ο Θεός ξέρει ακριβώς ποιος είναι άγιος.
Αυτό που είναι σημαντικό για εμάς είναι ότι ο άγιος δεν ξέρει ποτέ ότι είναι άγιος.
Αν κάποιος, ακόμα και αν κάνει θαύματα, αποδέχεται ότι είναι άγιος, βρίσκεται σε μεγάλο λάθος… τόσοι πολλοί άγιοι, που κάνουν θαύματα, που έχουν τόσα δώρα του Αγίου Πνεύματος, θεωρούν τους εαυτούς τους αμαρτωλούς, γνωρίζοντας πραγματικά ότι μπροστά στην άπειρη αγιότητα και αγάπη του Θεού, δεν είναι τίποτα… κανένας αληθινός άγιος δεν θα σκεφτεί ποτέ ότι είναι άγιος. Αυτό που κάνει είναι μόνο για την αγάπη του Θεού και για την αγάπη των ανθρώπων.

Και να είστε πολύ προσεκτικοί σε αυτό. Αν δείτε ανθρώπους να συμπεριφέρονται σαν άγιοι, και να δέχονται την τιμή των άλλων,να προσπαθούν να εκμεταλλευτούν αυτό το σεβασμό για οποιονδήποτε όφελος, είτε οικονομικά, είτε για άλλο τρόπο, αν δημιουργούν γύρω τους ένα κέντρο, που έχει επίκεντρο τον εαυτό τους , τις αρετές τους και όχι τον Χριστό, τότε απομακρυνθείτε καλύτερα. Ακόμα κι αν φαίνεται ότι κάνουν θαύματα ….“Οὐ πᾶς ὁ λέγων μοι, Κύριε, κύριε, εἰσελεύσεται εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν· ἀλλ’ ὁ ποιῶν τὸ θέλημα τοῦ πατρός

μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς.”“Πολλοὶ ἐροῦσίν μοι ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ, Κύριε, κύριε, οὐ τῷ σῷ ὀνόματι προεφητεύσαμεν, καὶ τῷ σῷ ὀνόματι δαιμόνια ἐξεβάλομεν, καὶ τῷ σῷ ὀνόματι δυνάμεις πολλὰς ἐποιήσαμεν;”“Καὶ τότε ὁμολογήσω αὐτοῖς, ὅτι Οὐδέποτε ἔγνων ὑμᾶς· ἀποχωρεῖτε ἀπ’ ἐμοῦ οἱ ἐργαζόμενοι τὴν ἀνομίαν.”(Matthew 7:21-23) δηλαδή ακόμα κι αν έκαναν θαύματα ο Χριστός δεν τα δέχτηκε…

Αλλά όλοι πρέπει να προσπαθούμε να γίνουμε άγιοι. Αυτή είναι η θεία τάξη, καθώς ο πατέρας μας είναι άγιος. Είναι η ένωση με τον Ιησού Χριστό. Ωστόσο, είναι τιμή και εντολή του Θεού για όλους μας να συμμετέχουμε στην αγιότητά Του. “ἀλλὰ κατὰ τὸν καλέσαντα ὑμᾶς ἅγιον καὶ αὐτοὶ ἅγιοι ἐν πάσῃ ἀναστροφῇ γενήθητε·”“διότι γέγραπται, Ἅγιοι γίνεσθε, ὅτι ἐγὼ ἅγιός εἰμι.”

(1 Peter 1:15-16)

Γινόμαστε άγιοι με έναν πολύ απλό τρόπο: υπακούοντας στις εντολές του Θεού, συμμετέχοντας στην εκκλησία και κάνοντας κάθε δουλειά μας με το καλύτερο των δυνατοτήτων μας. Ο Θεός δεν μας ζήτησε να κάνουμε θαύματα, και αυτό δεν σημαίνει ότι όποιος κάνει θαύματα είναι άγιος. Ή όποιος δεν κάνει θαύματα δεν είναι άγιος…

Ο Θεός μας ζήτησε να έχουμε αγάπη, να συγχωρούμε και να κάνουμε τα πάντα σαν να είμαστε μπροστά Του, με αγάπη μπροστά Του, και για τους ανθρώπους που το κάνουν αυτό και συμμετέχουν στα μυστήρια της Εκκλησίας και είναι γεμάτοι αγάπη και συμπόνια για τα πάντα, γινόμαστε άγιοι.

Μην νομίζετε λοιπόν ότι ο άγιος είναι σαν μάγος που μπορεί να διαβάζει τις σκέψεις σας και να κάνει παρόμοια πράγματα. Αν μερικοί άνθρωποι του Θεού έχουν αυτό το χάρισμα, είναι μόνο για να σας βοηθήσουν να βρείτε τον Θεό, τον δρόμο προς τη σωτηρία, ακόμα και να γίνεστε καλύτεροι πιο αποτελεσματικά. Αυτά τα χαρίσματα του Θεού δεν έχουν σκοπό να σας εντυπωσιάσουν ή να επηρεάσουν τις σκέψεις ή το μέλλον σας. Θυμηθείτε, εμείς δημιουργούμε το δικό μας μέλλον. Τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος, όπως το να κάνεις θαύματα, να αποκαλύπτεις το παρελθόν ή ακόμα και το μέλλον, είναι εντελώς διαφορετικά από παρόμοιες πράξεις που κάνουν μερικοί άνθρωποι είτε από δύναμη της ανθρώπινης φύσης είτε από δαιμονική επίδραση . Και θυμηθείτε, το μεγαλύτερο δώρο είναι η αγάπη.

Γι’ αυτό, για άλλη μια φορά, σας λέω να είστε πολύ προσεκτικοί και να μην νομίζετε ότι ο άγιος είναι κάποιο είδος γκουρού.

Μερικοί άνθρωποι δίνουν υπερβολική σημασία σε ορισμένους αγίους. Εμείς δεν ακολουθούμε τον άγιο. Ακολουθούμε τον Ιησού Χριστό και ακολουθούμε την εκκλησία. Οι άγιοι μας βοηθούν, μας δίνουν κουράγιο και μας δείχνουν τον δρόμο προς τον Θεό, μιμούμενοι τη ζωή τους, αντλώντας κουράγιο από τις δυσκολίες τους…

Οι άγιοι είναι πραγματικοί άνθρωποι, δεν είναι άγγελοι, έχουν κάνει πολλά λάθη… Δεν είναι άνθρωποι από άλλο πλανήτη ή άγγελοι ή κάτι τέτοιο. Έχουν πέσει πολύ χαμηλά. Μερικοί έκαναν πάρα πολλά λάθη, αλλά μετανοήσανε, και η χάρη του Θεού δέχτηκε τη μετάνοιά τους και τους επέτρεψε να συνεχίσουν και τους έδωσε να είναι κοντά στον Θεό.

Ειδικά σήμερα, πολλοί φανατικοί λένε: «ο γέροντας τάδε είπε αυτό, μην κάνετε εκείνο, μη δέχεστε ότι οι νόμοι του κράτους λένε…» Αυτά είναι λάθη, υπερηφάνεια και ανοησία, και υπάρχει και ευθύνη αν κάποιος ακολουθώντας αυτές τις προτροπές χάση τη ζωή του ή κάνει κακό. . Εμείς ακολουθούμε την Εκκλησία και ακολουθούμε τις συμβουλές της Εκκλησίας και του τοπικού επισκόπου. Ακολουθούμε την εκκλησία ακόμα και στην υποθετική περίπτωση λάθους.πρέπει να προσέχουμε τις υπερβολές από ανθρώπους που θαυμάζουν μοναχούς αρρωστημένα, χωρίς να είναι οι ίδιοι μοναχοί… πχ το να λέμε «είπε γέρων…» θα ήταν τουλάχιστον αστείο, αν δεν ήταν επικίνδυνο για την κακή πνευματική καθοδήγηση ανθρώπων που είναι άσχετοι από την ορθόδοξη δογματική διδασκαλία…

Κανείς δεν ανακηρύσσεται άγιος της Εκκλησίας πριν πεθάνει. Και μετά από μερικά χρόνια μετά το θάνατό του, όταν έχουμε θαύματα, όταν έχουμε μαρτυρίες ότι εξακολουθεί να παρηγορεί, να εμπνέει τους ανθρώπους, όταν υπάρχει η αίσθηση ότι είναι τόσο κοντά μας, η εκκλησία τον αναγνωρίζει ως άγιο.. Αλλά τελικά, ο Θεός ξέρει ποιος είναι.

Υπακούμε στην εκκλησία. Ναι, τιμούμε τον άγιο. Δεν προσευχόμαστε για τη συγχώρεση των αμαρτιών του και για να έχει μια καλή θέση στον παράδεισο, γιατί είμαστε σίγουροι ότι την έχει ήδη, αλλά τελικά, ο Θεός είναι ο τελικός κριτής, και θα μάθουμε όλη την αλήθεια στο τέλος. ====

Τώρα, στο σημερινό ευαγγέλιο, βρίσκουμε μερικές πολύ σημαντικές φράσεις που ήθελα να μοιραστώ. Πρώτα, ας αναφέρω ότι όταν ο Ιησούς Χριστός μίλησε πριν από το ευαγγέλιο που διαβάσαμε σήμερα, απευθύνθηκε σε έναν πλούσιο νεαρό. Τον κάλεσε και του ζήτησε να τον ακολουθήσει. Ωστόσο, ο νεαρός δεν τον ακολούθησε και αντίθετα έφυγε. Ο Ιησούς είπε ότι αν ο νεαρός τον είχε ακολουθήσει, θα είχε βρει τον θησαυρό στον ουρανό. Δυστυχώς, ο νεαρός επέλεξε να φύγει και έχασε την ευκαιρία να έχει αυτόν τον θησαυρό.

Έτσι, εδώ είναι η ερώτηση του Πέτρου. Ο Πέτρος ρώτησε τον Ιησού Χριστό: «Εντάξει, και εμείς; Εμείς αφήσαμε τα πάντα για σένα, σωστά; Τι θα συμβεί σε εμάς;»

Από μια άποψη, αυτή είναι μια πολύ ανθρώπινη και κατανοητή ερώτηση. Ως Χριστιανοί, κάναμε πολλές θυσίες για τον Θεό. Αφήσαμε πολλά πράγματα πίσω μας, συγχωρήσαμε τους εχθρούς μας, υποφέραμε αδικίες και προσπαθούμε να κάνουμε το καλύτερο, ακόμα και όταν δεν μας σέβονται ή μας εκμεταλλεύονται.

Ο Πέτρος, επειδή δεν έχει ωριμότητα, σκέφτεται κάποια μορφή ανταμοιβής. Ωστόσο, ο Ιησούς ισχυρίζεται ότι δεν υπάρχει τέτοια ανταμοιβή, ούτε καν χρήματα ή περιουσία. Ναι, εργάζεστε, και αν είστε καλός ή καλύτερος εργάτης, μπορεί να λάβετε μπόνους. Αλλά δεν είναι αυτή η περίπτωση. Πρώτα απ’ όλα, θα τιμηθείτε όπως οι απόστολοι. Στην κρίση της τελευταίας ημέρας, θα υπάρχουν δώδεκα θρόνοι. «Εσείς, οι απόστολοι, θα καθίσετε σε δώδεκα θρόνους και θα κρίνετε τους Ισραηλίτες»

Όταν ακούμε τη λέξη «κρίση», δεν σημαίνει απαραίτητα δικαστήριο. Ο Κομφούκιος είπε για τον ‘ Ζεν Μινγκ’ ότι θα αποκαθιστούσε το νόημα των λέξεων. Έχει απόλυτο δίκιο. Όταν ακούμε για κρίση, σκεφτόμαστε το δικαστήριο και φανταζόμαστε οτι θελουμε έναν καλό δικηγόρο,. Αλλά δεν είναι έτσι. Δεν είναι δικαστήριο.

Οι απόστολοι, λόγω της αξιοπρέπειας τους, της εγγύτητάς τους και της μαρτυρίας τους σαν απόστολοι, στον Ιησού Χριστό και του υποδειγματικού χαρακτήρα τους, θα είναι οι δικαστές. Δηλ θα χρησιμεύσουν ως τα καλύτερα πρότυπα, επιτρέποντας στους ανθρώπους να συγκριθούν μαζί τους. Αυτή είναι η πραγματική φύση της κρίσης όπως οι κριτές στο αρχαίο Ισραήλ. Δεν ήταν μόνο δικαστές αλλά πνευματικοί ηγέτες.
Αλλά ο Ιησούς λέει κάποια λόγια, ας πούμε ότι πολλοί άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν. Λέει: « Αλλά πολλές φορές, οι πρώτοι θα είναι τελευταίοι και οι τελευταίοι θα είναι πρώτοι.
Σημαίνει ότι η θέση ή εγγύτητα με το θεό δεν είναι θέμα ανταμοιβής, συμβολαίου, πχ έκανα αυτό, απαιτώ εκείνο. Αλλά είναι θέμα δώρου του θεού.
για παράδειγμα, αν πω, εντάξει, κοίτα, Ιησού, πεθαίνω για σένα, απαιτώ μια πολύ υψηλή θέση. Θέση σημαίνει πολύ κοντά στον Θεό.
Ο Ιησούς δεν δίνει ανταμοιβές όπως περιμένουμε. Δουλεύω 10 ώρες και απαιτώ ένα συγκεκριμένο μισθό. Αν δουλεύω μόνο δύο ώρες, απαιτώ χαμηλότερο μισθό.η παραβολή της 11ης ώρας είναι που διδακτική .
Από μια άλλη οπτική γωνία, πρέπει να κατανοήσουμε ότι ο Παράδεισος δεν είναι ένα στατικό μέρος όπως, «Εντάξει, είσαι εκεί. Θα είναι για πάντα». Εκεί, υπάρχει μια ατελείωτη αύξηση της αγάπης του Θεού, της αγάπης για τα πάντα, της τελειότητας της γνώσης και της αγάπης, και της εκπλήρωσης των πάντων. Αυτό δεν σημαίνει ότι είσαι στατικός, ότι όπου είσαι τώρα, όπου κάθεσαι τώρα, θα κάθεσαι για πάντα.
Το να ζητάς ανταμοιβή δεν είναι κακό. Είναι θέμα δικαιοσύνης, της ανθρώπινης αίσθησης της δικαιοσύνης, και δεν είναι κακό.
Αλλά από την άλλη πλευρά, ο Χριστιανισμός δεν βλέπει τη δικαιοσύνη και τις ανταμοιβές όπως τις κατανοεί ο μέσος άνθρωπος.
Για παράδειγμα, στην μουσουλμανική πίστη, σου υπόσχονται ανταμοιβές όπως άφθονο φαγητό, όλες τις σεξουαλικές απολαύσεις και τεράστια δύναμη. Μια τέτοια ζωή θα ήταν 1 εκατομμύριο φορές πιο ευχάριστη, από την προσωρινή, αλλά βέβαια δεν είναι αλήθεια, είναι τόσο παράλογη και αντιφατική…

Έτσι, από μια διαφορετική οπτική γωνία, οι ανατολικοί λαοί, για παράδειγμα οι Βουδιστές, δεν πιστεύουν στις ανταμοιβές. Γιατί; Επειδή υποτίθεται ότι θα διαλυθούμε σαν πρόσωπα . Οι

προσωπικότητές μας, οι προσωπικές μας ταυτότητες, ο πατέρας Ιωνάς δεν θα υπάρχουν πια, οπότε δεν θα υπάρχει κανείς να λάβει την αμοιβή
Λαμβανουμε μικρές ανταμοιβές στην μετεμψύχωση ,επειδή στις προηγούμενες ζωές μας κάναμε κάτι καλό. Αλλά στο τέλος, κάθε ανταμοιβή διαλύεται και εξαφανίζεται, επειδή δεν υπάρχει κανείς να την λάβει.

Η ανταμοιβή δεν είναι κάτι που κερδίζουμε, αλλά είναι η τελειοποίηση του εαυτού μας. Θα ανθίσουμε και θα ζήσουμε στην παρουσία του Θεού, που θα εκπληρώσει όλα όσα επιθυμούμε. Μην μπερδεύετε τον Παράδεισο με ένα μέρος όπου όλοι υμνούν συνεχώς τον Κύριο και απαγγέλλουν προσευχές από την αυγή μέχρι το σούρουπο. Είναι μια μονότονη και θλιβερή κατάσταση , παρόμοια με την κόλαση.

Όχι , ο παράδεισος Είναι η απόλυτη έκφραση της αγάπης για τα πάντα, που περιλαμβάνει όλη την ύπαρξη και γίνεται ο ναός του Θεού μέσα μας.

Παρεμπιπτόντως, είναι ένα ιδιόμορφο χαρακτηριστικό των ανθρώπων το ότι μπορούν να περιγράψουν πολύ καλά την κόλαση. Η φαντασία τους είναι τόσο ικανή να δημιουργεί όλες τις αρνητικές πτυχές και να τις περιγράφει, ακόμα κι αν δεν είναι απολύτως ακριβείς. Ωστόσο, δυσκολεύονται να φανταστούν και να περιγράψουν τον παράδεισο . καθώς το μυαλό τους είναι περιορισμένο στην ικανότητά του να κατανοεί και να εκφράζει την αγάπη, τόσο το να την δίνει όσο και το να την λαμβάνει.

Και κάτι που ξεχνάμε: «Καὶ οὗτοι πάντες, μαρτυρηθέντες διὰ τῆς πίστεως, οὐκ ἐκομίσαντο τὴν

ἐπαγγελίαν, 40 τοῦ θεοῦ περὶ ἡμῶν κρεῖττόν τι προβλεψαμένου, ἵνα μὴ χωρὶς ἡμῶν τελειωθῶσιν.»

Δηλ την τελική αμοιβή δεν την παίρνουμε ατομικά, έκανα αυτό, παίρνω αυτό.
Την περνούμε όλοι μαζί… η αμοιβή του ενός αλληλεπιδρά με όλους….
Συγκινούμαι πολύ που ο θεός περιμένει εμένα, και εσάς και τα παιδιά σας, και τα εγγόνια σας, για να δώσω το τέλειο δώρο…..
Είναι τόσο συγκινητικό το ότι οι άγιοι περιμένουν και εμένα και εσάς και τα παιδάκια σας για να φτάσουν στην τελειότητα…. Τόσο παράξενο, τόσο βαθύ….
Εδώ φαίνεται η ορθόδοξη θεολογία, η ατελείωτη αγάπη, αλλά και η αξία της κάθε στιγμής της ζωής μας…..
δεν κας περιμένει μόνο η δουλειά, οι υποχρεώσεις, κτλ, που στο κάτω κάτω δεν είναι και τόσο σημαντικό…. Μας περιμένουν οι άγιοι, ο παράδεισος, γιατί χωρίς εμάς -απίστευτα- δεν θέλουν να ολοκληρωθούν στην τελειότητα….

“Καὶ πᾶς ὃς ἀφῆκεν οἰκίας, ἢ ἀδελφούς, ἢ ἀδελφάς, ἢ πατέρα, ἢ μητέρα, ἢ γυναῖκα, ἢ τέκνα, ἢ ἀγρούς, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός μου, ἑκατονταπλασίονα

λήψεται, καὶ ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσει.” (Matthew 19:29 GNT-BYZ)

Θα συζητήσω επίσης το επόμενο βήμα, όπως το αναφέρει ο Ιησούς στο Κατά Ματθαίον και παρέχει περισσότερες λεπτομέρειες στο Κατά Μάρκον. Για παράδειγμα, ποιος εγκατέλειψε το σπίτι του, το χωράφι του, τη δουλειά του ή ακόμη και έχασε την οικογένειά του, τον πατέρα, τη μητέρα ή τα παιδιά του εξαιτίας μου; Αυτοί θα λάβουν 100 περισσότερα σπίτια στον παράδεισο. Ωστόσο, δεν πρέπει να το πάρουμε κυριολεκτικά και να σκεφτούμε: «Α, αν χάσω ένα σπίτι, θα έχω 100 σπίτια για τον Ιησού Χριστό». Πρώτα απ’ όλα, τα σπίτια είναι γήινα έννοιες. Πώς μπορείτε να φανταστείτε ένα σπίτι στον παράδεισο; Δεν θα έχει τοίχους, ηλεκτρικό ρεύμα, νερό ή οτιδήποτε άλλο. Αντίθετα, ο Ιησούς εννοεί την πληρότητα ενός νοικοκυριού, την πληρότητα της φιλίας που έχουμε χάσει και την πληρότητα της οικογένειας που εγκαταλείψαμε εξαιτίας της αγάπης του Ιησού Χριστού.

Είναι πολύ ενδιαφέρον, ειδικά για τους Κινέζους, λόγω της έννοιας του Xiao δηλ του απόλυτου σεβασμού στους γονείς , που δίνει έμφαση στην ευσέβεια προς τους γονείς,δύσκολα αποδέχονται τον Χριστό διότι απαιτεί απόλυτη προτεραιότητα έναντι και συγγενούς…
Αν εγκαταλείψεις τους γονείς σου για τον Ιησού, θα έχεις 100 περισσότερους. Μερικοί θα πουν: «Για παράδειγμα, αν θέλω τη δική μου μητέρα, δεν θέλω άλλη μητέρα ή πατέρα».

Και παρεμπιπτόντως, για παράδειγμα, αν θέλω πραγματικά να τιμήσω τον πατέρα μου, καταλαβαίνω την έννοια της πατρότητας σε αυτή την κοινωνία. Αλλά αυτή η έννοια είναι πολύ,

πολύ πιο βαθιά, και αυτή είναι η πατρότητα στους ουρανούς, στο Βασίλειο των Ουρανών, με τον ίδιο τρόπο που οι μικρές μας σχέσεις έχουν πολύ, πολύ πιο βαθιά νοήματα, τα οποία θα
έχουμε στον παράδεισο.

Ο Ιησούς Χριστός λέει ότι η πληρότητα της πατρότητας είναι ο θεός πατέρας,
η πληρότητα της μητρότητας, είναι η εκκλησία, η αληθινή μητέρα μας, η πληρότητα της αδελφότητας και τα παιδιά, γιατί θα έχουμε τόσα πολλά παιδιά ως μέλη της εκκλησίας, σωστά, ως μέλη ο ένας του άλλου.

: “ἵνα πάντες ἓν ὦσιν.” (Ἰω. 17:21)

. Ω, το σύνολο με αυτό και επίσης η οικογένειά μας, ο πατέρας μας, οι μητέρες μας, τα παιδιά μας, θα αναστηθούν, φυσικά, σωστά; Και δεν θα τους πούμε, ω, δεν είσαι η μητέρα μου. Πράγματι, θα απολαύσετε την πληρότητα της αγάπης ως οικογένεια, επειδή η απόλυτη οικογένεια είναι ο ίδιος ο Θεός.
Έτσι, από αυτή την άποψη, ο Παράδεισος θα έχει το τέλειο Σιάο στην πληρότητα και την τελειότητα του Θεού.Συγγνώμη που σας παίρνω χρόνο, αλλά αν προσέξετε το Ευαγγέλιο, το Ευαγγέλιο λέει: «Να εγκαταλείψετε τη μητέρα σας, τον πατέρα σας, τα παιδιά σας».

Δεν λέει να εγκαταλείψετε τη γυναίκα σας, βλέπετε, δεν το λέει αυτό. , ούτε λέει θα έχετε στον παράδεισο 100 γυναίκες, όπως λέει άλλους συγγενείς….Και στην πραγματικότητα οι απόστολοι είχαν μαζί τους τις γυναίκες τους. Ο Πέτρος ταξίδευε με τη γυναίκα του.
Επειδή ο Παύλος δεν ήταν παντρεμένος. Είπε ότι θα μπορούσε να έχει το δικαίωμα να πάρει γυναίκα όπως ο Πέτρος και οι άλλοι απόστολοι. Γιατί; Επειδή η γυναίκα και ο άντρας είναι

ένα. Δεν είναι δύο πράγματα. Δηλαδή, εντάξει, σε εγκαταλείπω εδώ και συνεχίζω, είναι ενωμένοι με το μυστήριο του γάμου. Δεν είναι σαν να λες «θα πάω να υπηρετήσω τον Κύριο και θα εγκαταλείψω την οικογένειά μου, αλλά θα κόψω το μισό μου εαυτό, θα εγκαταλείψω τη γυναίκα μου». Αν κόψεις το μισό σου εαυτό, είσαι νεκρός, σωστά;

Γι’ αυτό βλέπεις στις υποσχέσεις μητέρες, πατέρες, πολλά παιδιά, όλους τους πνευματικούς αδελφούς και αδελφές.
Βέβαια στον παράδεισο , δεν υπάρχει γάμος, με την σαρκική έννοια που γνωρίζουμε. Αλλά είναι μέγα μυστήριο αγάπης που δεν εξαλείφεται , εφόσον ο θεός τους βλέπει ως έναν. Έτσι , ενώ λέει , εκατονταπλάσια για παιδιά πατέρες κτλ , δε λέει για αλλά συζυγους.

Υπαρχουν και εκείνοι που εγκατέλειψαν το να έχουν την αγάπη ενός άνδρα ή μιας γυναίκας για να αφοσιωθούν στο Χριστό .Υπάρχουν καρδιές που δεν αγαπήθηκαν ποτέ, κι όμως έγιναν οι πιο τρυφερές αγκαλιές για χιλιάδες άλλους, για ψυχές ζωντανών και πεθαμένων…

Υπάρχουν ψυχές που δεν γνώρισαν έρωτα, κι όμως έγιναν σιωπηλοί νυμφίοι του Χριστού. Ναι, αυτό είναι πάντα μια ανοιχτή πληγή, μπροστά στον Ιησού Χριστό. Είναι μια ανοιχτή πληγή αγάπης για τον Ιησού Χριστό, μια πληγή που ο Ιησούς Χριστός δέχεται, πιθανώς μελάσα στις δικές του πληγές που δεν έχουν θεραπευτεί, και αυτοί οι άνθρωποι που δεν ένιωσαν ποτέ την πληρότητα της ανθρώπινης αγάπης ενός συζύγου ή μιας συζύγου, πιθανώς με τη χάρη του Θεού, θα ανοίξουν την καρδιά τους για να δώσουν αγάπη στους άλλους και να λάβουν την αγάπη του Θεού και την αγάπη των άλλων, Με τον τρόπο που ο Ιησούς Χριστός ξέρει …“… ὅτι ἠγάπησεν πολύ· ᾧ δὲ ὀλίγον ἀφίεται, ὀλίγον ἀγαπᾷ.”
(Luke 7:47}

ξέρω, θα ήθελα να πω πολλά πράγματα, αλλά επειδή πρέπει να συνεχίσω τη λειτουργία, πρέπει να πω κάτι πολύ απλό
να πω στον Ιησού Χριστό, δεν πειράζει, Χριστέ μου αν αποτύχαμε, αν δεν μπούμε στον παράδεισο, αν δεν λάβαμε τίποτα , παρά ίσως πίκρα και απογοήτευση….αν βλέπουμε τους άλλους να είναι καλύτερα και ‘‘μείς στη μιζέρια επειδή σε ακολουθούμε…

Το κάναμε επειδή σε αγαπάμε, ακόμα κι αν φαίνεται ότι αποτύχαμε. Ήταν η μεγαλύτερη τιμή στη ζωή μας, να σε ακολουθήσουμε, ακόμα κι αν η ζωή δείχνει ότι το να ακολουθείς τον Χριστιανισμό είναι λάθος και δεν είναι αυτό που περίμεναμε. , `Ειναι η μεγαλύτερη τιμή που,

ακολουθούμε τον Ιησού Χριστό ό,τι και να γίνει, ακόμα κι αν αυτό μας οδηγήσει στην κόλαση, επειδή αυτή η κόλαση είναι παράδεισος, γιατί για εμάς αν εξακολουθούμε να βλέπουμε το Χριστό…ναι κάνουμε λάθη… αλλά δεν περιμένουμε τίποτα, ούτε τον παράδεισο.Τίποτα. Κυριε Ιησού είναι η μέγιστη τιμή που δέχεσαι , που με αφήνεις να σε πιστεύω , και σου αφιερώνω τη ζωή μου παρά τα λάθη μου….

Understanding holiness and rewards. Matthew 10:32-33, 37-38, 19:27-30

Sunday, June 15, 2025, 11:04 a.m. 39:04
Today marks the end of the Easter and Pentecost celebrations. As the week of Pentecost comes to a close, the Church celebrates the fruits of the Holy Spirit, which are all the saints.

I could refer to the feast of All Saints, as I usually do every year, but this year I want to focus on some lesser-known aspects.
First of all, who is a saint? A saint is someone who participates in the holiness of God within the Church.

It is important that the Church cultivates holiness, because being a saint is not an individual achievement, such as becoming an athlete, a businessman, a philosopher, a virtuous person, etc., but the creation of God within the Church that grows with the grace of the Holy Spirit, nourished by the body of Christ.
That is why the early Christians, who were so pure and virtuous, called themselves saints. They did not do so from a purely religious point of view, but because they felt that they participated in the holiness of God, Jesus Christ, and the Holy Spirit.

Later, the Church named certain Christians saints because the Church had a strong sense that they were deeply connected to Jesus Christ, that they had dedicated their lives to him, such as the martyrs. Those who loved God so much that they gave their lives for him and are now very close to him.

If you look at the calendar, you will notice that we celebrate saints every day.
Who decides whether someone is a saint or not? It is the church, specifically the local bishop or a council of bishops. The local church believes that this Christian lived according to Christian teachings, performed miracles, suffered persecution, or otherwise demonstrated divine grace. People feel a deep connection to this person and believe that he or she is alive and close to Jesus. They feel that this person continues to care about them, that he intercedes for them before the Lord, and that he becomes a channel of God’s grace to them. And so it becomes established in the consciousness of the church that this person is a saint.

So, if you look at a church calendar, you will notice a multitude of different saints. There are saints of different genders, ages, and professions. Not all of them are martyrs; some are children; they have all kinds of professions. They are not only monks, as may be overemphasized in the calendars. Are all the saints listed in the calendars?

No, most of them remain unknown. No one recorded their names because of wars, similar circumstances, but also because they kept their lives so hidden that only God knows them. There are countless others, millions of saints whose names we do not know. Their lives have never been recorded.

Therefore, do not assume that only the individuals mentioned in the calendar are saints. There are countless other saints whose names and lives remain unknown.
That is why we say to those who do not have a saint’s name: “It doesn’t matter.” After all, one of the billions of saints surely has a name. Therefore, you can celebrate your own saint today, on All Saints’ Day.

We should be aware that the lists of saints include names that are not actually saints, but were added in earlier times and difficult circumstances, due to wars, politics, historical difficulties, etc. But this is not a problem for us, because when we honor a saint, the honor goes to God, so it is not wasted.

We worship and believe only in our triune God, not in saints.
We honor them as friends of God, but we must distinguish between worship and honor. Only God saves us… the saint intercedes for us, but does not save.

And in the end, only God knows exactly who is holy.
What is important to us is that the saint never knows that he is holy.
If someone, even if he performs miracles, accepts that he is holy, he is greatly mistaken… So many saints who perform miracles and have so many gifts of the Holy Spirit consider themselves sinners, knowing full well that in the face of God’s infinite holiness and love, they are nothing… No true saint would ever think that he is a saint. What he does is only for the love of God and for the love of people.

And be very careful about this. If you see people behaving like saints, accepting the honor of others, trying to exploit this respect for any benefit, whether financial or otherwise, if they create a center around themselves, focused on themselves, their virtues and not Christ, then it is best to walk away. Even if they appear to perform miracles… “Not everyone who says to me, ‘Lord, Lord,’ Lord, will enter into the kingdom of heaven? But he who does the will of my Father in heaven will enter.”Many will say to me on that day, Lord, Lord, ou to sō oōnomati proephētaumen, kai to sō oōnomati daimonía exebalomen, kai to sō oōnomati dynamíai pollae epoísaumen?“Then I will tell them, ‘I never knew you. Depart from me, you workers of lawlessness.(Matthew 7:21-23) That is, even if they performed miracles, Christ did not accept them…

But we must all strive to become holy. This is the divine order, as our Father is holy. It is union with Jesus Christ. However, it is God’s honor and command for all of us to participate in His holiness. “But as he who called you is holy, you also be holy in all your conduct, because it is written, “Be holy, because I am holy.”

(1 Peter 1:15-16)
We become holy in a very simple way: by obeying God’s commands, participating in the church, and doing our work to the best of our ability. God did not ask us to perform miracles, and that does not mean that anyone who performs miracles is holy. Or that anyone who does not perform miracles is not holy…
God has asked us to have love, to forgive, and to do everything as if we were in His presence, with love before Him, and for people who do this and participate in the mysteries of the Church and are filled with love and compassion for everything, we become saints.

So do not think that a saint is like a magician who can read your thoughts and do similar things. If some people of God have this gift, it is only to help you find God, the way to salvation, and even to become better more effectively. These gifts from God are not meant to impress you or influence your thoughts or your future. Remember, we create our own future. The gifts of the Holy Spirit, such as performing miracles, revealing the past or even the future, are completely different from similar acts performed by some people either through human power or demonic influence. And remember, the greatest gift is love.

Therefore, once again, I tell you to be very careful and not to think that a saint is some kind of guru.

Some people attach too much importance to certain saints. We do not follow saints. We follow Jesus Christ and we follow the Church. The saints help us, give us courage, and show us the way to God by imitating their lives and drawing courage from their difficulties…

Saints are real people, they are not angels, they have made many mistakes… They are not people from another planet or angels or anything like that. They have fallen very low. Some made many mistakes, but they repented, and God’s grace accepted their repentance and allowed them to continue and gave them to be close to God.

Especially today, many fanatics say, “The elder so-and-so said this, don’t do that, don’t accept what the laws of the state say…” These are mistakes, pride, and foolishness, and there is also responsibility if someone following these exhortations loses their life or does harm. We follow the Church and we follow the advice of the Church and the local bishop. We follow the Church even in the hypothetical case of error. We must beware of exaggerations by people who admire monks in an unhealthy way, without being monks themselves… For example, saying “the elder said…”

would be at least funny, if it weren’t dangerous for the poor spiritual guidance of people who are unfamiliar with Orthodox dogmatic teaching…

No one is declared a saint of the Church before they die. And after a few years after his death, when we have miracles, when we have testimonies that he continues to comfort and inspire people, when there is a feeling that he is so close to us, the Church recognizes him as a saint… But in the end, God knows who he is.

We obey the Church. Yes, we honor the saint. We do not pray for the forgiveness of his sins and for him to have a good place in heaven, because we are sure that he already has it, but ultimately, God is the final judge, and we will learn the whole truth in the end.

Now, in today’s Gospel, we find some very important phrases that I would like to share.
First, let me mention that when Jesus Christ spoke before the Gospel we read today, he addressed a rich young man. He called him and asked him to follow him. However, the young man did not follow him and instead walked away. Jesus said that if the young man had followed him, he would have found the treasure in heaven. Unfortunately, the young man chose to leave and lost the opportunity to have that treasure.

So, here is Peter’s question. Peter asked Jesus Christ, “Okay, what about us? We left everything for you, right? What will happen to us?”

In one sense, this is a very human and understandable question. As Christians, we have made many sacrifices for God. We have left many things behind, forgiven our enemies, suffered injustices, and tried to do our best, even when we are not respected or taken advantage of.

Peter, because he lacks maturity, thinks of some form of reward. However, Jesus asserts that there is no such reward, not even money or possessions. Yes, you work, and if you are a good or better worker, you may receive a bonus. But that is not the case. First of all, you will be honored like the apostles. On the judgment day, there will be twelve thrones. “You, the apostles, will sit on twelve thrones and judge the Israelites.”
When we hear the word “judgment,” it does not necessarily mean a court of law. Confucius said of Zen Ming that he would restore the meaning of words. He is absolutely right. When we hear about judgment, we think of court and imagine that we need a good lawyer. But that is not the case. It is not a court.

The apostles, because of their dignity, their closeness and their testimony as apostles to Jesus Christ and their exemplary character, will be the judges. That is, they will serve as the best models, allowing people to compare themselves to them. This is the true nature of judgment as judges in ancient Israel. They were not only judges but spiritual leaders.

But Jesus says some words that many people do not understand. He says: “But many times, the first will be last, and the last will be first.”
It means that position or closeness to God is not a matter of reward, of contract, e.g., I did this, I demand that. But it is a matter of God’s gift.

For example, if I say, ‘OK, look, Jesus, I’m dying for you, I demand a very high position. Position means very close to God.
Jesus does not give rewards as we expect. I work 10 hours and demand a certain salary. If I only work two hours, I demand a lower salary. The parable of the 11th hour is instructive. From another perspective, we must understand that Heaven is not a static place like, “Okay, you’re there.

It will be forever.” There is an endless increase in God’s love, love for everything, perfection of knowledge and love, and fulfillment of everything. This does not mean that you are static, that where you are now, where you are sitting now, you will sit forever.
Asking for rewards is not wrong. It is a matter of justice, of the human sense of justice, and it is not wrong.

But on the other hand, Christianity does not see justice and rewards as the average person understands them.
For example, in the Muslim faith, you are promised rewards such as abundant food, all sexual pleasures, and enormous power. Such a life would be a million times more enjoyable than the temporary one, but of course it is not true, it is so absurd and contradictory…

Thus, from a different perspective, Eastern peoples, for example Buddhists, do not believe in rewards. Why? Because we are supposed to disintegrate as persons.
Our personalities, our personal identities, Father Jonas will no longer exist, so there will be no one to receive the reward. We receive small rewards in reincarnation because we did something good in our previous lives.
But in the end, every reward dissolves and disappears because there is no one to receive it.

Reward is not something we earn, but it is the perfection of ourselves. We will blossom and live in the presence of God, who will fulfill all our desires. Do not confuse Heaven with a place where everyone constantly praises the Lord and recites prayers from dawn to dusk. That is a monotonous and sad situation, similar to hell.

No, heaven is the ultimate expression of love for everything, encompassing all of existence and becoming the temple of God within us.

Incidentally, it is a peculiar characteristic of human beings that they can describe hell very well. Their imagination is so capable of creating all the negative aspects and describing them, even if they are not entirely accurate. However, they find it difficult to imagine and describe heaven, as their minds are limited in their ability to understand and express love, both in giving and receiving it.

And something we forget: “And all these, having been martyred for their faith, did not receive what they had promised, 40 because God had a plan for us, so that we might not be left without a reward.”
That is, we do not receive the final reward individually, I did this, I get that.

We all receive it together… the reward of one interacts with all…
I am very moved that God is waiting for me, and you, and your children, and your grandchildren, to give us the perfect gift…
It is so moving that the saints are waiting for me and you and your children to reach perfection…. So strange, so profound….
Here we see Orthodox theology, endless love, but also the value of every moment of our lives….

It is not just work, obligations, etc. that await us, which in the end are not so important… The saints and paradise await us, because without us – incredibly – they do not want to be complete…

“And everyone who has left his home, or his brothers, or his sisters, or his father, or his brother, or sister, or father, or mother, or children, or brothers, or sisters, for my name’s sake, he will receive a hundredfold, and eternal life.”
(Matthew 19:29 GNT-BYZ)

I will also discuss the next step, as mentioned by Jesus in Matthew and provided in more detail in Mark. For example, who has left his house, his field, his work, or even lost his family, his father, his mother, or his children for my sake? They will receive 100 more houses in paradise. However, we should not take this literally and think, “Oh, if I lose a house, I will have 100 houses for Jesus Christ.” First of all, houses are earthly concepts. How can you imagine a house in heaven? It won’t have walls, electricity, water, or anything else. Instead, Jesus means the fullness of a household, the fullness of the friendship we have lost, and the fullness of the family we have left behind because of the love of Jesus Christ.

It is very interesting, especially for the Chinese, because of the concept of Xiao, i.e., absolute respect for parents, which emphasizes piety toward parents. They find it difficult to accept Christ because he demands absolute priority over parents and relatives…
If you abandon your parents for Jesus, you will have 100 more. Some will say, “For example, if I want my own mother, I don’t want another mother or father.”

And incidentally, for example, if I really want to honor my father, I understand the meaning of fatherhood in this society. But that meaning is much, much deeper, and that is fatherhood in heaven, in the Kingdom of Heaven, in the same way that our little relationships have much, much deeper meanings, which we will have in paradise.

Jesus Christ says that the fullness of fatherhood is God the Father,
the fullness of motherhood is the church, our true mother, the fullness of brotherhood and children, because we will have so many children as members of the church, right, as members of one another.

: “ἵνα πάντες ἓν ὦσιν.” (John 17:21)

. Oh, the whole with that and also our family, our father, our mothers, our children, will be resurrected, of course, right? And we won’t say to them, oh, you’re not my mother. Indeed, you will enjoy the fullness of love as a family, because the ultimate family is God Himself.
So, from that point of view, Heaven will have the perfect Shiao in the fullness and perfection of God.I’m sorry to take up your time, but if you pay attention to the Gospel, the Gospel says: “Leave your mother, your father, your children.”

It does not say to abandon your wife, you see, it does not say that. Nor does it say that you will have 100 wives in heaven, as other relatives say… And in fact, the apostles had their wives with them. Peter traveled with his wife.
Because Paul was not married. He said that he could have the right to take a wife like Peter and the other apostles. Why? Because a woman and a man are

one. They are not two things. So, okay, I’m leaving you here and moving on, they’re united in the mystery of marriage. It’s not like saying, “I’m going to serve the Lord and leave my family, but I’ll cut off half of myself, I’ll leave my wife.” If you cut off half of yourself, you’re dead, right?
That’s why you see mothers, fathers, many children, all spiritual brothers and sisters in the vows. Of course, in heaven there is no marriage in the carnal sense that we know. But it is a great mystery of love that is not eliminated, since God sees them as one. So, while he says a hundredfold for children, fathers, etc., he does not say the same for spouses.

There are also those who gave up having the love of a man or a woman to devote themselves to Christ.There are hearts that have never been loved, yet they have become the most tender embraces for thousands of others, for souls living and dead…
There are souls who have never known love, yet they have become silent spouses of Christ. Yes, this is always an open wound before Jesus Christ. It is an open wound of love for Jesus Christ, a wound that Jesus Christ accepts, perhaps mingled with his own wounds that have not been healed, and these people who never felt the fullness of human love from a husband or wife, perhaps by the grace of God, will open their hearts to give love to others and receive the love of God and the love of others, In the way that Jesus Christ knows … “… he loved her much; but she, because he had little, took of that little she had, and filled his feet with her hair: wherefore he also, when he was anointed, with the first came to her, and gave her as much as she had. And she, having much, set it on his head: but she that hath little, which she hath, it is her paltry portion, which she hath of her poverty, that she might buy him if she were worthy for her handker.”

(Luke 7:47)

I know, I would like to say many things, but because I must continue the service, I must say something very simple

to say to Jesus Christ, it doesn’t matter, my Christ, if we failed, if we don’t get into heaven, if we got nothing but maybe bitterness and disappointment… if we see others doing better and “us in misery because we follow you…
We did it because we love you, even if it seems like we failed. It was the greatest honor of our lives to follow you, even if life shows that following Christianity is wrong and not what we expected. It is the greatest honor to follow Jesus Christ no matter what, even if it leads us to hell, because that hell is paradise, because for us, if we continue to see Christ…Yes, we make mistakes… but we expect nothing, not even paradise. Nothing. Lord Jesus, it is the greatest honor

you give me, that you allow me to believe in you, and I dedicate my life to you despite my mistakes…

聖徒，耶穌基督，十字架，殉道者，果實，愛，聖靈，聖餐，苦行，東正教，神蹟，成聖，受難，聖禮儀

聖徒節慶 sermon on all the saints

井邊的撒馬利亞婦人 Samaritan Woman Sermon

死後的生命 life after death

You may also like